Tov sözü Azərbaycan dilində əsasən "sığal", "sığallama" mənasında işlənən bir sözdür. Lüğətlərdə sadəcə "sığal" və ya "sığallama" kimi tərcüməsi verilmiş olsa da, mənası daha geniş və çoxşaxəlidir. Tov, həm fiziki bir hərəkəti, həm də metaforik olaraq bəzək, yaraşıq, gözəllik əlavə etməyi ifadə edə bilir. Bu mənada, tov vermək hər hansı bir şeyə gözəllik, cazibə, uyğunluq qatmaq deməkdir. Sadəcə bir toxunma hərəkəti deyil, daha çox həmin toxunmanın yaratdığı təsir, effekt mənasını verir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, türk dillərindəki “tovlamaq”, "tovalaşmaq" kimi sözlərlə əlaqəli olması ehtimalı yüksəkdir. Bu sözlərin əsasında “dəyər vermək”, “qiymətləndirmək”, “bəzəmək” mənaları yatır. Beləliklə, “tov” sözünün kökü də bu mənalarla bağlı ola bilər. Fiziki sığal hərəkəti bu mənalardan törəmə ola bilər, çünki sığal əksər hallarda sevgi, ehtiram, məhəbbət ifadə edir və bu baxımdan dəyər vermə ilə əlaqələndirilir.
Misallar vasitəsilə “tov” sözünün istifadəsinin müxtəlifliyini görmək mümkündür:
- "Tov vermək" – sığallamaq, incə bir şəkildə toxunmaq, gözəlləşdirmək, daha cazibədar etmək.
- "Yanağın yanında zülfə tov vermiş" – zülf yanağa yaraşıq vermiş, yanağı bəzəmiş.
- "Ucun sancmış tər duvağın üstündən" – bu misalda "tov" sözü olmasa da, kontekstə əsasən duvağın incə toxunması, örtüyü üzə yaraşıq verməsi mənası verə bilər. Beləliklə, "tov" mənasının nəzərə çarpmayan şəkildə ifadə edildiyini görürük.
Nəticə olaraq, “tov” sözü sadə bir sığal hərəkətindən daha çox, əşya və ya insana gözəllik, yaraşıq, dəyər qatma, incə bir şəkildə toxunma kimi daha geniş bir məna spektrini əhatə edir. Sözün istifadəsi kontekstdən asılı olaraq dəyişir və həm fiziki, həm də metaforik mənada işlənə bilir.