Tühaf (ər. طُرف / ṭurf - "uç", "kənar", "qəribə şey" kökünə istinad edərək) sifət.
Əsas mənası "qeyri-adi", "görünməmiş", "adətsiz", "anlaşılmaz", "sual doğuran" və "heyranedici" kimi ifadə oluna bilər. Klassik ədəbiyyatda daha çox "qəribə", "nadir", "fərqli" mənalarında işlənmişdir. Müasir Azərbaycan dilində isə "qəribə" mənası daha geniş yayılıb, lakin "qəribəlik"dən daha çox bir hadisənin, vəziyyətin və ya hərəkətin anlaşılmaz, gözlənilməz və ya şübhəli tərəfini vurğulayır.
Məna nüansları: "Tühaf" sözü sadəcə "qəribə" demək deyil. "Qəribə" daha geniş bir məna kəsb edir, həm müsbət, həm də mənfi kontekstlərə malik ola bilər. "Tühaf" isə əsasən mənfi və ya heyrətamiz bir rəngarənglik daşıyır. Məsələn, "qəribə gözəllik" deyə bilərik, amma "tühaf gözəllik" ifadəsi qeyri-təbii görünən bir gözəlliyi ifadə edər.
İstifadə nümunələri:
- Tühaf hərəkət: Anlaşılmaz, gözlənilməz və ya məqsədi aydın olmayan hərəkət.
- Tühaf iş: Qeyri-adi, şübhəli və ya açıqlanmayan bir hadisə.
- Tühaf mənzərə: Gözlənilməz, qeyri-adi və ya təəccüblü bir mənzərə.
- Tühaf insan: Davranışı və ya görünüşü ilə digərlərindən fərqlənən, qəribə təəssürat yaradan insan (Bu istifadə daha az rast gəlinir və "əcaib" və ya "qəribə" ilə əvəz edilə bilər).
Sinonimlər: Qəribə, əcaib, anlaşılmaz, sual doğuran, heyranedici, nadir, fərqli (bəzi kontekstlərdə)
Antonimlər: Adi, normal, məlum, gözlənilən, adi halda