Tündməzac sözü farsca "tünd" və ərəbcə "məzac" sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmiş bir termindir. "Tünd" sözü, burada əsasən, "qaranlıq", "buludlu", "qəzəbli" kimi mənaları ilə yanaşı, "ağır", "sərt", "kəskin" kimi konnotasiyaları da özündə ehtiva edərək, şəxsin xarakterinin ağır və xoşagəlməz yönlərini ifadə edir. "Məzac" isə əsasən insanın xasiyyətinin, təbiətinin, xarakterinin ümumi quruluşunu, təməlini, əsas xüsusiyyətlərini bildirir. Beləliklə, tündməzac sözü, insanın xarakterinin ağır, sərt, qəzəbli, xoşagəlməz, kobud, əsəbi və sərt, qəddar yönlərinin üstünlük təşkil etdiyini bildirir.
Tündməzac insan, adətən, asılı deyil, əsəbi, tez qıcıqlanan, kəskin reaksiyalar verən, səbrsiz, bağışlayıcı olmayan və özündən razı, özünü doğrusu olduğuna inanan bir şəxsdir. Onun davranışları ətrafındakılarda narazılıq, qorxu və ya qıcıqlanma yarada bilər. Bu söz, tündxasiyyətli sözü ilə sinonim kimi istifadə oluna bilsə də, tündməzac sözü daha çox insanın daxili təbiətinə, temperamentinə işarə edir.
Misal üçün, "Məşədi Qulam ev daxilində çox tündməzac idi" cümləsində tündməzac sözü Məşədi Qulamın ev əhalisinə qarşı sərt, kobud, əsəbi və ya qəddar davranışlar sərgilədiyini ifadə edir. Bu davranışlar, davamlı və müntəzəm təkrarlanan xüsusiyyətə malikdir və şəxsin xarakterinin daha çox mədəni və ya tərbiyəvi səbəblərdən deyil, özünün daxili təbiətinin təzahürüdür.
Qısaca desək, tündməzac sözü insanın mənfi xarakter əlamətlərini ifadə edən dərin və çoxcəhətli bir termindir ki, şəxsin davranışlarını anlamaq üçün dəqiq və təfərrüatlı məlumat verir. Bu sözün istifadəsi, kontekstdən asılı olaraq, həmin şəxsin təbiətini daha ətraflı təsvir etməyə imkan verir.