Məzac (ər. mizac) sözü Azərbaycan dilində iki əsas mənada işlənir. Əvvəla, xasiyyət və ya təbiət mənasında istifadə olunur. Bu mənada "məzac" sözü insanın doğuşdan gələn və ya sonradan formalaşan, onun davranışlarını, reaksiyalarını və dünyaya baxışını müəyyən edən daxili xüsusiyyətlərini ifadə edir. Temperament anlayışı ilə sinonim sayıla bilər. Məsələn, "O, sakit məzaclı bir insandır" cümləsində "məzac" sözü insanın xarakterinin sakit və dinc olduğunu ifadə edir. Bu mənada "məzac" sözü insanın davamlı və nisbətən dəyişməz xüsusiyyətlərinə işarə edir.
İkinci mənada isə "məzac" sözü əhval və ya hal kimi işlənir. Bu istifadə daha çox müvəqqəti və dəyişkən əhval-ruhiyyəni ifadə edir. Məsələn, "Bu gün onun məzacı yaxşı deyil" cümləsində "məzac" sözü insanın o anki əhval-ruhiyyəsinin pis olduğunu göstərir. Bu mənada "məzac" sözü "əhval-ruhiyyə", "ruh halı" və ya "əhvalat" sözləri ilə sinonim kimi istifadə oluna bilər.
Verilən nümunədə ("Həsən bəyin məzacı necədir? A.Şaiq.") "məzac" sözü ikinci mənada, yəni Həsən bəyin o anki əhval-ruhiyyəsini soruşmaq üçün işlədilib. "Məzacı pozulmaq" ifadəsi isə insanın əhval-ruhiyyəsinin, halının pozulmasını, xəstələnməsini ifadə edir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "məzac" sözü ərəb mənşəlidir (mizac) və əslində qədim tibbdə bədəndəki dörd mayenin (qan, balğəm, sarı öd və qara öd) nisbətinin təsiri ilə formalaşan bədən və ruhun xarakterini ifadə edirdi. Azərbaycan dilində isə bu məna zaman keçdikcə genişlənərək xarakter və əhval-ruhiyyə mənalarını da əhatə etmişdir.