Ucaqamət sifəti, əsasən fiziki görünüşü təsvir etmək üçün işlənir və "boyu uca, boylu-buxunlu, qədd-qamətli" mənasını verir. Bu sifət sadəcə boyun hündürlüyünü deyil, həm də bədənin ümumi proporsional və estetik gözəlliyini, həmçinin əzəmətli, görkəmli bir görünüşü ifadə edir. Yəni, ucaqamət bir insan yalnız hündür deyil, eyni zamanda bədən quruluşu, duruşu və ümumi görünüşü ilə də diqqət çəkir. Bu, "ucaboy" sözündən daha geniş məna kəsb edir, çünki "ucaboy" yalnız boyun hündürlüyünə fokuslanır.
"Ucaqamət" sözünün etimologiyasına nəzər salsaq, "uca" sözünün "yüksək, hündür" mənasını, "qamət" sözünün isə "bədən quruluşu, boy-buxun, görünüş" mənasını daşıdığını görərik. Beləliklə, "ucaqamət" sözü bu iki əsas mənanın birləşməsindən yaranmışdır və insanın həm boyunun hündürlüyünü, həm də bədəninin gözəl və proporsional quruluşunu vurğulayır.
Misal olaraq, "ucaboy oğlan" ifadəsi yalnız oğlanın boyunun hündürlüyünü bildirir. Lakin, "ucaqamət oğlan" ifadəsi həm boyunun hündürlüyünü, həm də ümumi bədən quruluşunun gözəl və proporsional olmasını ifadə edir. Ədəbiyyatda tez-tez istifadə olunan "ucaqamət qadın" ifadəsi də eyni məntiqə əsaslanır. Misal üçün, verilən cümlədə "[Əmi] ucaboy, gərdənli, qarasaqqal, xoşsima bir kişi idi" deyilir. Əgər burada "ucaqamət" sözü işlənsəydi, əminin sadəcə boyunun hündürlüyü deyil, həm də ümumi gözəl və əzəmətli görünüşü daha qabarıq şəkildə ifadə olunardı. Bu, sözün məna imkanlarının daha geniş olduğunu göstərir.
Qısacası, "ucaqamət" sözü, "ucaboy"dan fərqli olaraq, insanın fiziki görünüşünü daha bütövlükdə, daha estetik bir tərzdə təsvir edir və bədənin həm hündürlüyünü, həm də proporsional, gözəl quruluşunu, əzəmətli görünüşünü vurğulayır. Bu sifət ədəbi dilə daha yaraşıqlı və zənginlik gətirir.