Uçağanotu (lat. Salix cinsinə aid bitkilərin ümumi adı; xüsusən də, toxumlarının yayılmasında “uçağan” rolunu oynayan tükləri olan növləri ifadə edir) – Söyüdçiçəklilər (Salicales) fəsiləsinə aid, əksər hallarda çoxillik ot bitkisi kimi təsnif olunan bir bitki qrupunun ümumi adıdır. Termin əsasən küləklə tozlanan və toxumlarının yayılmasında xüsusi adaptasiyalar göstərən növlər üçün istifadə olunur. "Uçağanotu" adı bitkinin toxumlarının aşağı hissəsində yerləşən və külək vasitəsilə toxumların geniş əraziyə yayılmasını təmin edən tüklü bir quruluşa (pappus) istinad edir. Bu tüklər, uçağan kimi fəaliyyət göstərərək, toxumların havada uzun müddət qalmasına və küləyin təsiri ilə uzaqlara aparılmasına kömək edir. Beləliklə, "uçağanotu" termini, bitkinin morfoloji xüsusiyyətlərini və toxum yayılma mexanizmini əks etdirən deskriptiv bir addır.
Uçağanotunun toxumları, həqiqətən də, çox xırdadır və bu da külək vasitəsilə yayılma strategiyasının effektivliyini artırır. Kiçik ölçülü toxumlar, uçağan tüklərinin köməyi ilə, hətta zəif küləklərin təsiri altında da uzun məsafələrə daşına bilər. Bu, bitkinin yeni ərazilərə yayılmasını və populyasiyasının genişlənməsini təmin edən mühüm bir adaptasiyadır.
Terminin işlənmə nümunələri: "Çöl ərazilərində uçağanotu geniş yayılıb", "Külək uçağanotunun toxumlarını hər tərəfə səpələdi", "Tədqiqatçılar uçağanotunun yayılma mexanizmini araşdırırlar". Gördüyümüz kimi, "uçağanotu" termini bitkinin morfoloji xüsusiyyətlərini və ekoloji adaptasiyalarını ifadə edərək, bitkiyə xas olan bu xüsusiyyəti vurğulayır.
Qeyd edək ki, "uçağanotu" termini elmi təsnifatda istifadə olunan spesifik bir taksonomik ad deyil, daha çox, toxumlarının yayılma mexanizminə əsaslanan deskriptiv bir addır. Bu səbəbdən, müəyyən bir bitki növünün elmi adını bilmədən, onun toxum yayılma mexanizminə görə "uçağanotu" kimi adlandırmaq mümkündür.