Uçunma sözü "uçunmaq" fellərinin isim şəkli olub, əsasən iki əsas mənada işlənir:
1. Uçunmaq hərəkətinin nəticəsi olaraq yaranan vəziyyət: Bu mənada uçunma, bir varlığın havada uçması, havaya qalxması və ya uçuş hərəkətinin özünü bildirir. Məsələn, quşların uçunması, təyyarənin uçunması və s. Lakin, bu məna ədəbiyyatda daha az rast gəlinir və daha çox "uçuş" sözü istifadə olunur. "Uçunma" sözü bu mənada daha çox poetik üslubda, metaforik mənada işlənə bilər. Məlumatda verilən misalda olduğu kimi, şair uçunmanı iç dünyanın qəflətən dəyişməsi, həyəcan və ya həyəcanverici bir duyğu kimi təsvir edə bilər.
2. Titrəmə, əsmə, titrəyiş: Bu, sözün daha geniş yayılmış və əsas mənasıdır. "Uçunma" bu mənada bir cismin, bədənin və ya səthin zəif və tez-tez hərəkətlə titrəməsini, əsməsini bildirir. Məsələn: "Əlindəki fincanın uçunması onu narahat edirdi." və ya "Səhər soyuğundan bədənində bir uçunma hiss etdi." Bu mənada söz, fiziki titrəyişləri ifadə etməklə yanaşı, emosional titrəyişi, daxili bir narahatlığı, həyacanı da ifadə edə bilər. A. Divanbəyoğlunun misalında olduğu kimi, "Canımda bir uçunma peyda oldu…" cümləsində dərvişin daxili bir həyacanı, ruhani bir təsiri hiss etdiyini bildirir. Bu mənada "Uçunma" sözü, "titremə", "əsmə", "dələmə" kimi sözlərlə sinonim kimi işlənə bilər, lakin bu sözlərə nisbətən daha incə, daha poetik bir tondadır.
Etimologiya: Sözün kökü "uçmaq" felindən götürülüb. "Uçmaq" felinin isim halına keçməsi ilə əmələ gəlmişdir. Ancaq əsas mənasından uzaqlaşaraq, məcazi mənada, titrəmə və əsmə mənasını qazanmışdır. Bu, sözün semantik inkişafının gözəl bir nümunəsidir.