Ulamaq (f.): Bu feilin əsas mənası səs çıxarmaqla bağlıdır, lakin bu səsin xarakteri müxtəlif heyvanlar üçün fərqlidir. Ən geniş mənada, "ulamaq" kəskin, uzun və ya təkrarlanan, adətən də xoşagəlməz və ya qorxuducu səsləri ifadə edir. Bu səs heyvanın növündən, vəziyyətindən və səs çıxarma səbəbindən asılı olaraq müxtəliflik göstərə bilər.
İtin ulamasının səsi, məsələn, qorxu, təhlükə və ya xəbərdarlıq kimi duyğuları ifadə edə bilər. Bayquşun ulamasının səsi isə daha çox qaranlıq və sirli bir atmosfer yaradır. Çaqqalın ulaması isə əksər hallarda qrup halında olduqlarını və ya əraziyə sahib olduqlarını bildirir. Beləliklə, "ulamaq" sözünün kontekstə görə mənası dəyişir və səsin xarakterini, tonunu və kontekstini nəzərə almaq vacibdir.
Misal olaraq, "İt ulayır" cümləsində "ulamaq" itin spesifik bir səs çıxardığını ifadə edir. "Bayquş ulayır" cümləsində isə səsin xarakteri fərqlidir, daha qaranlıq və səssiz bir mühit təsəvvürünü yaradır. Şeirdəki "Dərələrdə ulardı çaqqallar; Zənn edərdin ki, bir çocuq ağlar" misrasında isə çaqqalların ulamasının uzun, kəskin və uşağın ağlamasına bənzədilməsi poetik bir təsir yaradır. Bu, "ulamaq" sözünün həm konkret, həm də metaforik mənalarda istifadə oluna biləcəyini göstərir.
Etimalogiyasına gəldikdə, "ulamaq" sözünün kökü və mənşəyi Türkiyə dillərinin qədim qatlarına gedib çıxır. Sözün dəqiq etimoloji izahı dilçilik araşdırmalarına mövzudur, lakin səs təqlidi bir söz olduğunu söyləmək olar. Yəni səsin özünün təqlididir və bu səbəbdən də müxtəlif dillərdə səs təqlidi sözlərlə əlaqəli ola bilər.