Üçtarlalıq, Azərbaycan kənd təsərrüfatında köhnəlmiş bir əkin üsuludur. Bu üsul, əkin sahəsinin üç bərabər və ya təqribi bərabər hissəyə bölünməsinə əsaslanır. Hər il əkin sahəsinin yalnız bir hissəsi becərilir, digər iki hissə isə növbə ilə dincə qalır (herikə qalır). Beləliklə, üç illik bir dövr ərzində hər hissə bir dəfə becərilir, iki dəfə isə dincə qalır.
Üçtarlalığın əsas prinsipi torpağın məhsuldarlığının qorunması və artırılmasına yönəlib. Bir hissənin əkilməsi ilə yanaşı, digər hissələrin dincə qalması torpağın təbii bərpasına, qida maddələrinin toplanmasına və zərərvericilərin sayının azalmasına kömək edir. Birinci ildə bir hissəyə payızlıq əkinlər (məsələn, buğda, arpa), ikinci ildə digər hissəyə yazlıq əkinlər (məsələn, qarğıdalı, günəbaxan) əkilir. Üçüncü il isə bütün sahə dincə qalır (herikə), yəni əkin aparılmır. Bu, torpağın strukturunun bərpasına və bitkilərin xəstəliklərə qarşı müqavimətinin artırılmasına müsbət təsir göstərir.
Üçtarlalıq, intensiv kənd təsərrüfatının inkişafından əvvəl geniş yayılmış bir üsul idi. Müasir kənd təsərrüfatında kimyəvi gübrələrin və pestisidlərin geniş istifadəsi ilə torpaq daha intensiv becərilir və üçtarlalığa ehtiyac azalıb. Lakin, ekoloji kənd təsərrüfatında və dayanıqlı kənd təsərrüfatı təcrübələrində bu üsulun müəyyən elementləri yenidən aktuallaşa bilər. Çünki torpağın sağlamlığının qorunması və uzunmüddətli məhsuldarlığın təmin olunması üçün üçtarlalığın bəzi prinsiplərindən faydalanmaq mümkündür.
Sözün etimologiyasına gəldikdə, "üç" say ədədini, "tarla" isə əkin sahəsini bildirir. "lıq" isə isim şəkilçisidir. Beləliklə, "üçtarlalıq" sözü "üç tarlaya aid olan əkin sistemi" mənasını verir. Bu söz köhnəlmiş sayılsa da, kənd təsərrüfatı tarixi və əkinçilik metodlarının inkişafını başa düşmək üçün əhəmiyyətlidir.