Ürkək sifəti, əsas mənası etibarilə "tez qorxuya düşən", "hər şeydən asanlıqla qorxan", "çəkinən", "əhli olmayan" deməkdir. Lüğətlərdə verilən "vəhşi" mənası isə daha çox metaforik və köhnəlmiş bir istifadədir. Bu mənada "ürkək" sözü, təbii mühitində yaşayan, insanlarla ünsiyyətdə olmayan, buna görə də insanlardan qorxan heyvanlar üçün işlənir. Lakin bu istifadə müasir Azərbaycan dilində daha az rast gəlinir və əsasən ədəbi mətnlərdə, xüsusən də təbiət təsvirlərində istifadə olunur.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "ürkək" sözünün kökü "ürk-mək" fellərinə dayanır. Bu fellər qorxu, həyacan, təşviş hisslərini ifadə edir. Beləliklə, "ürkək" sifəti, bu fellərin sifət şəklinə çevrilməsi nəticəsində yaranmışdır və bu da onun mənasını daha aydın şəkildə göstərir.
Cümlədə necə işləndiyinə dair nümunələr:
1. Ürkək bir qız idi, hər səsə sıçrayırdı.
2. O, həmişə ürkək davranırdı, insanlarla ünsiyyət qurmaqda çətinlik çəkirdi.
3. Meşədə ürkək bir quş gördük.
4. Gözləri ürkək bir baxışla parlaq idi.
5. Təbiətdəki ürkək heyvanlar insanlardan uzaq durmağa çalışırlar. (Bu cümlədə "ürkək" sözü vəhşi mənasında istifadə olunmuşdur, amma daha çox "insandan çəkinən" kimi başa düşülməlidir.)
Göründüyü kimi, "ürkək" sözü müxtəlif kontekstlərdə istifadə oluna bilir, lakin əsas mənası həmişə qorxu və çəkinmə ilə əlaqədardır. Sözün əlavə olaraq "vəhşi" mənası isə nadir hallarda və əsasən metaforik olaraq istifadə edilir.