Üst (üst) sifət və zərf kimi işlənən bir sözdür. Əsas mənası "bir şeyin ən yuxarı səthi, üzü"dür və "alt" sözünün əksidir. Bu mənada "üst" sözü, bir cismin, səthin və ya həcmin ən yüksək nöqtəsini, üst tərəfini, üz hissəsini bildirir. Məsələn, "Şkafın üstünü təmizləmək" cümləsində "üst" sözü şkafın ən yuxarı səthini ifadə edir. "Sona kağızı mizin üstünə qoymuşdu" cümləsində isə "üst" sözü, kağızın masanın ən yuxarı səthinə, üzərinə qoyulduğunu göstərir.
Lüğətlərdə tez-tez sadəcə əsas məna qeyd olunsa da, "üst" sözünün daha geniş kontekstual mənaları da vardır. Məsələn, məcazi mənada "üstünlük" və ya "əsas" mənalarında işlənə bilər. "O, bu işdə üstündür" cümləsində "üst" sözü, fərdin digərlərinə nisbətən daha bacarıqlı və ya daha yaxşı olduğunu bildirir. Bu halda, "üst" sözü bir növ üstünlük, üstün gəlmə, üstün olmağı ifadə edir.
Eyni zamanda, "üst" sözü yer, mövqe və ya vəziyyəti göstərmək üçün də işlədilə bilər. Məsələn, "Dağın üstündə bir qala var" cümləsində "üst" sözü, qalanın dağın ən yüksək nöqtəsində yerləşdiyini göstərir. Bu isə coğrafi və ya topoqrafik bir mənadır.
Sözün etimologiyasına gəldikdə, "üst" sözü qədim türk dillərindən miras qalmışdır və "yuxarı", "əsas", "başa" kimi mənaları əhatə edir. "Üst" sözünün fonetik inkişafı və məna dəyişiklikləri dilin tarixi inkişafı ilə bağlıdır.
Qısacası, "üst" sözü sadəcə bir səthin ən yuxarı hissəsini ifadə etməklə yanaşı, müxtəlif kontekstlərdə üstünlük, əsaslılıq, yer və mövqe kimi mənaları da əhatə edən çoxmənalı bir sözdür. Onun istifadəsi cümlənin quruluşuna və kontekstə bağlı olaraq dəyişir.