Venera1 [lat. Venus] — Qədim Roma mifologiyasında məhəbbət, gözəllik, ədəbiyyat, arzu, məhsuldarlıq və çiçəklənmə ilahəsi. Yunan mifologiyasındakı Afrodita ilə eyniləşdirilir. Venera, Roma panteonunun ən vacib və hörmətli ilahələrindən biri idi. Ona həm sadə xalq, həm də zadəganlar tərəfindən ibadət edilirdi. Onun şərəfinə festivallar, bayramlar və mərasimlər təşkil olunardı.
Veneranın atributları arasında güzgü, qızıl alma, ağcaqanad, dəniz köpüyü, gül, ətirli bitkilər və qu quşu yer alır. Onun obrazı sənətdə, ədəbiyyatda və musiqidə geniş əksini tapmışdır. Rəssamlar Veneranı adətən gözəl, gənc və cazibədar qadın kimi təsvir edirlər.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "Venera" latın mənşəli olub, "sevgi" mənasını verən kökdən əmələ gəlmişdir. Bu da onun mifoloji funksiyasını aydın şəkildə göstərir. Müxtəlif mənbələrdə "Venera" sözü həm də planetin adını göstərmək üçün işlənir. Bu da planetin Roma mifologiyasında məhəbbət ilahəsi ilə eyniləşdirilməsi ilə bağlıdır.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Rəsmlərdə Venera həmişə özünün əzəmətli və cazibədar obrazında təsvir olunub.
- Venera planetinin atmosferi çox sıx və istidir.
- Şair şeirində Veneranın məhəbbət qüvvəsini təsvir edib.
- Qədim Roma mifologiyasında Venera məhəbbət və gözəllik ilahəsi kimi tanınırdı.