Vəd (ər. وعد - vəd) sözü ərəb dilindən götürülmüşdür və əsasən bir işi, hərəkəti və ya hadisəni gələcəkdə yerinə yetirmək, baş vermək və ya təmin etmək barədə verilən söz, öhdəlik və ya qarantiyanı bildirir. Sadəcə bir "söz vermə"dən daha çox, vəd konkret və aydın bir öhdəliyi özündə əks etdirir. Bu öhdəlik həm mənəvi, həm də hüquqi səviyyədə ola bilər. Vədin ciddi bir məna daşıdığı və tərəflər arasında etimadın möhkəmləndirilməsində mühüm rol oynadığı nəzərə alınmalıdır.
Vədin mahiyyəti vədə verilən işin, hərəkətin və ya vəziyyətin əldə edilməsinə dair konkret bir niyyət və əzmdən ibarətdir. Bu niyyət və əzm sadəcə bir arzu deyil, reallaşdırılmasına doğru atılacaq addımların və səylərin də göstəricisidir. Vəd, deməli, bir tərəfin digər tərəfə qarşı götürdüyü bir məsuliyyətdir.
Vəd müxtəlif kontekstlərdə istifadə oluna bilər: məsələn, "O, mənə kömək etmək üçün vəd verdi." burada vəd, konkret bir köməyin ediləcəyi haqqında açıq bir öhdəlikdir. "Hava proqnozu yağış vədi verir." cümləsində isə vəd, bir ehtimalın, bir proqnozun ifadəsidir. Hər iki halda da vədin əsas mahiyyəti gələcəklə bağlı bir təminatın verilməsidir, lakin bu təminatın mahiyyəti və gücü fərqli ola bilər.
Vəd pozulduqda, etimadın pozulmasına, tərəflər arasında münasibətlərin gərginləşməsinə və hətta hüquqi nəticələrə səbəb ola bilər. Buna görə də vəd verməzdən əvvəl, vədin yerinə yetirilməsinə dair real imkanların olduğunu nəzərə almaq vacibdir.
Molla İbrahim Xəlil misalında "iyirmi put, onu da yəhudilər aparsınlar ki, mənim..." cümləsindəki "vəd" gizli olsa da, mətnin kontekstindən başa düşülür ki, Molla İbrahim Xəlil yəhudilərə yüklərin daşınması üçün bir öhdəlik alır və ya onlara bir şey verəcəyinə dair söz verir. Bu, birbaşa "vəd" sözü ilə ifadə olunmasa da, vədin mahiyyətini özündə əks etdirir.