Vəhmə sözü Azərbaycan dilində qorxu, dəhşət, vahimə mənalarında işlənən bir sözdür. Lüğətlərdə sadəcə "vahimə"nin sinonimi kimi göstərilsə də, məna çalarları baxımından aralarında incə fərqlər vardır. "Vahimə" daha geniş bir qorxu və narahatlıq halını ifadə edərkən, "vəhmə" daha çox birdən-birə yaranan, qəfil və şiddətli, bəzən də əsassız bir qorxu hissinin ifadəsidir. Sözün kökü türk dillərindəki "vəhm" (qorxu, şübhə) felindən törəmişdir. "Vəhmə" isə bu felin isim şəkilçisi ilə əmələ gəlmişdir.
Misal olaraq verilən "Meşənin vəhməsi Pəri xanımı götürdü. Ürəyinə qorxu düşüb çıxdı çinar ağacına. (Nağıl)" cümləsində "vəhmə" sözü meşənin mistik, qorxulu atmosferini, Pəri xanımın qəfil yox olmasını izah edən bir qüvvə kimi təqdim olunur. Bu, sadəcə bir qorxu deyil, həm də bir növ sehrli, mistik qüvvənin təcəssümüdür. "Vahimə" bu mənada tam uyğun gəlməzdi.
"Vəhmə basmaq" ifadəsi isə "vahimə basmaq (götürmək, bürümək)" ifadəsi ilə sinonimdir və birdən-birə yaranan güclü qorxu hissinin insanı ələ keçirməsini, hərəkət qabiliyyətini məhdudlaşdırmasını ifadə edir. Məsələn: "Savaşın dəhşəti onu vəhmə basdırdı, yerində donub qaldı." Bu cümlədə "vəhmə" sözü qorxunun şiddətini və birdən-birə yaranmasını vurğulayır.
Ümumi olaraq, "vəhmə" sözü "vahimə"dən daha güclü, daha qəfil və bəzən də daha mistik bir qorxu hissinin ifadəsidir. İstifadə sahəsi daha məhdud olsa da, ədəbi dildə, xüsusilə də nağıl və əfsanələrdə özünəməxsus bir yer tutur.