Vəhşilik (ərəbcə "vəhş" - "çöl, səhra, meşə" sözündən törəmişdir) anlayışı çoxşaxəli olub, əsasən iki əsas mənaya malikdir:
1. Təbii Vəhşilik: Bu mənada vəhşilik, insan tərəfindən mədəniləşdirilməmiş, təbii mühitdə yaşayan heyvanların davranışlarına, xarakteristikalarına və ümumi həyat tərzinə aid edilir. Bu, onların yırtıcı təbiətlərini, instinktlərinə tabe olmalarını, qorunma və ovlama mexanizmlərini, həmçinin onların sosial quruluşunu və əraziyə sahibliyi kimi xüsusiyyətlərini əhatə edir. Misal olaraq, "pələngin vəhşiliyi" deyərkən onun gücü, sürəti, təcavüzkarlığı və müstəqil həyat tərzinə işarə edilir. Bu mənada, "vəhşilik" mənfi bir məna ifadə etmir, sadəcə təbii bir hal kimi qəbul edilir.
2. İnsan Davranışındakı Vəhşilik: Bu mənada vəhşilik, insanlarda müşahidə olunan təhqiramiz, nəzarətsiz, qəddar, amansız və əxlaqsız davranışları, hərəkətləri və xarakter xüsusiyyətlərini ifadə edir. Bu, azğınlıq, qudurğanlıq, təhqir, zorakılıq, amansızlıq və digər mənfi emosiyaların və davranışların təzahürüdür. Bu mənada "vəhşilik" qətiyyən müsbət deyil və insanın mədəniyyətdən uzaqlaşmasını, əxlaqi prinsiplərdən imtina etməsini göstərir. Məlumat üçün, bu kontekstdə "vəhşilik" sözü tez-tez "barbarlıq" sözü ilə sinonim kimi işlədilir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "vəhşilik" sözü kontekstdən asılı olaraq müxtəlif çalarlarda işlənə bilər. Məsələn, "təbiətin vəhşiliyi" deyərkən təbiətin qüvvəsini və amansızlığını nəzərdə tuturuq, halbuki "insan vəhşiliyi" deyərkən insanın əxlaqsız və qəddar hərəkətlərini ifadə edirik. Beləliklə, sözün mənası cümlənin ümumi məzmunundan asılı olaraq dəyişə bilir.