Vəsi sözü Azərbaycan dilində köhnəlmiş bir sözdür və əsasən vəsiyyətnamə ilə bağlıdır. Ərəb mənşəli olub (وصيّ - vasī), "vəsiyyət edən şəxsin göstərişlərini yerinə yetirən şəxs", yaxud daha geniş mənada "vəsiyyətçi" mənasını verir. Müasir Azərbaycan dilində bu mənada "vəsiyyətçi" və ya "icraçı" sözləri daha çox işlədilir. Lakin "vəsi" sözünün köhnə yazılı mənbələr, xüsusilə də klassik ədəbiyyat nümunələrində rast gəlinir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "vəsi" sadəcə ölmüş bir adamın vəsiyyətini yerinə yetirən şəxs deyil, həmçinin sağlığında vəsiyyətini yerinə yetirməsi üçün kiməsə vəsiyyət edən şəxs tərəfindən seçilmiş şəxs də ola bilər. Yəni, həm ölümündən sonra, həm də həyatı boyunca verilən göstərişləri yerinə yetirmək vəzifəsini daşıyan şəxsə "vəsi" deyilirdi.
Misal olaraq, "Xanın vəsiləri onun əmrlərini dəqiqliklə yerinə yetirirdi" cümləsində "vəsi" sözü xan öləndən sonra vəsiyyətinin icrası ilə məşğul olan şəxslərə aid edilir. Digər bir nümunə olaraq, "Ata övladına var-dövlətini vəsinə tapşırdı" cümləsində isə "vəsi" sözü sağlığında var-dövlətini idarə etməsi üçün seçdiyi şəxsi ifadə edir.
Ümumiləşdirərək deyə bilərik ki, "vəsi" sözü müasir dilin leksikasında yerini itirsə də, tarixi və ədəbi kontekstlərdə onun mənasını və işlənməsini bilmək vacibdir. Sözün etimologiyasının araşdırılması onun mənasının daha dəqiq anlaşılmasına kömək edir.