Vəsiy sözü ərəb mənşəlidir. Köhnə Azərbaycan dilində, əsasən yazılı mənbələrdə, vəsiyyətnaməni yerinə yetirən şəxs mənasında işlənir. Müasir Azərbaycan dilində istifadə tezliyi az olsa da, tarixi mətnləri anlamaq üçün bilinməsi vacibdir. Lüğətlərdə daha çox "vəsiyyət edən" mənasında verilsə də, tarixi kontekstdə "vəsiyyət yerinə yetirən" mənası üstünlük təşkil edir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, ərəb dilindəki "vəsiyyət" (وصية) felindən törədiyini görərik. Bu fel "vəsiyyət etmək", "tapşırmaq", "əmanət etmək" mənalarını verir. Beləliklə, "vəsiy" sözü "vəsiyyət ilə əlaqədar olan şəxs" anlamını qazanır. Bu şəxs, ölən adamın vəsiyyətini icra edən, onun malını-mülkünü, əmanətini qoruyan və ya vəsiyyət etdiyi işləri yerinə yetirən şəxs ola bilər.
Misal üçün, "O, atasının vəsiyyətini yerinə yetirən vəsiy idi" cümləsində "vəsiy" sözü vəsiyyətnaməni yerinə yetirən şəxsi ifadə edir. Digər bir misalda, "Mirzə bütün əmlakını vəsiyə tapşırdı" cümləsində isə "vəsiy" əmanətçi, və ya malın idarə olunmasını həvalə olunan şəxs kimi başa düşülə bilər. Sözün istifadəsi kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər, amma əsas məna həmişə vəsiyyətlə bağlıdır.
Qeyd etmək lazımdır ki, "vəsiy" sözü müasir Azərbaycan dilində "icraçı", "vəkil", "qəyyum" kimi sinonimlərlə əvəz oluna bilər, lakin bu sözlər tamamilə eyniləşdirilə bilməz. Çünki "vəsiy" sözü daha çox tarixi bir kontekstdə işlənir və əmanətin və ya vəsiyyətin xüsusi bir mənada yerinə yetirilməsini ifadə edir.