Vəsiqə (ərəbcədən – vəsiqə, vəs-i-qə – bağlamaq, əlaqələndirmək, birləşdirmək deməkdir) – rəsmi qaydada tərtib olunmuş, müəyyən bir hadisəni, faktı, hüququ və ya vəziyyəti təsdiq edən və ya bir hərəkətə, əməliyyata icazə verən sənəddir. Əsasən yazılı formada olsa da, nadir hallarda şifahi təsdiq də vəsiqə kimi qəbul edilə bilər (məsələn, şahidlərin ifadəsi). Vəsiqə müxtəlif məqsədlər üçün istifadə oluna bilər və konkret mənası və hüquqi əhəmiyyəti vəsiqənin növündən asılıdır.
Vəsiqə anlayışı çox genişdir və özündə müxtəlif sənəd növlərini birləşdirir. Məsələn, şəxsiyyət vəsiqəsi, doğum vəsiqəsi, evlilik vəsiqəsi, təhsil vəsiqəsi, səyahət vəsiqəsi, əmlak vəsiqəsi, işə qəbul vəsiqəsi, və sair. Bu vəsiqələr müxtəlif qurumlar tərəfindən verilir və müxtəlif hüquq və vəzifələri özündə əks etdirir. Hər bir vəsiqənin özünəməxsus formal xüsusiyyətləri, tərkib elementləri və hüquqi qüvvəsi vardır.
Bir şeyi təsdiq edən və bir şeyə icazə verən mənası ilə yanaşı, vəsiqə bəzən sübut, dəlil mənasında da işlənə bilər. Məsələn, “Bu faktın vəsiqəsi yoxdur” deyərkən, vəsiqə sözü sübutun olmaması mənasında işlənir.
Əbülhəsən bəyin “Biz küçələrə çıxa bilərdik” cümləsində vəsiqə sözü heç birbaşa işlənmir. Lakin cümlənin mənasını dərk etmək üçün vəsiqəyə olan ehtiyacı fərq etmək olar. Küçələrə çıxmaq üçün, məsələn, müəyyən bir dövrdə (müharibə, karantin və s.) hər hansı bir rəsmi icazə vəsiqəsi tələb oluna bilərdi. Bu vəziyyətdə vəsiqənin olmaması və ya olmaması onların küçələrə çıxmasına maneə ola bilərdi.