Vəsiyyət (ər. وصية - vasıyyə) sözü ərəb mənşəlidir və ölərkən bir şəxsin öz var-dövlətinə, əmlakına, övladlarına, yaxınlarına və ya ümumiyyətlə istənilən məsələ ilə bağlı verdiyi tapşırıq, göstəriş, sərəncam, məsləhət və ya son sözünü bildirir. Lüğətlərdə əsasən "ölüm yaxınlaşan zaman edilən" ifadəsi ilə izah olunsa da, vasiyyətin zaman məhdudiyyəti yoxdur. Yəni, şəxs hələ sağ ikən də vasiyyət edə bilər.
Vəsiyyət hüquqi, dini və sosial kontekstlərdə müxtəlif mənalarda istifadə oluna bilər. Hüquqi baxımdan, vasiyyətnamə şəklində rəsmiləşdirilərək miras hüququ ilə bağlı əmlakın bölüşdürülməsi, müəyyən əşyaların kimə verilməsi kimi məsələləri tənzimləyir. Dini baxımdan isə vasiyyət, iman, əxlaq, həyat tərzi ilə bağlı tövsiyələr, ibrətamiz nəsihətlər ola bilər. Sosial kontekstdə isə, vasiyyət sadəcə bir məsləhət, son söz, xatirə kimi də başa düşülə bilər.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Ata övladlarına son vəsiyyətini etdi.
- Vəsiyyətnamədə bütün əmlakını yetimxanaya bağışlamışdı.
- Nənəmin vəsiyyəti həmişə yaddaşımda qalacaq.
- Şairin şeirləri onun gələcək nəsillərə vəsiyyətidir.
- Ömrünün son günlərində yazdığı məktub, onun ailəsinə vəsiyyəti idi.
Göründüyü kimi, "vəsiyyət" sözü müxtəlif kontekstlərdə fərqli mənalar kəsb edir, lakin əsasında bir şəxsin digərinə öğüd, göstəriş, tapşırıq və ya məsləhət vermə fikri dayanır. Bu mənada, vəsiyyət sadəcə bir əmr deyil, həm də müdriklik, təcrübə və sevgi ifadəsidir.