Vic-vic sözü Azərbaycan dilində təkrarlanan səs təqlidi olub, əsasən quşların səsini ifadə edir. Lüğətlərdəki “quşların cikkiltisi” ifadəsi kifayət qədər ümumi və qeyri-dəqiqdir. Çünki “vic-vic” səsi bütün quşların səsinə aid edilə bilməz. Daha dəqiq desək, bu söz, kiçik ölçülü, əsasən də cəld və canlı hərəkət edən quşların, xüsusilə də sərçəkimilər dəstəsinə aid quşların – sərçələr, çığırğanlar, qırğılar və s. – çıxardıqları kəskin, tez-tez təkrarlanan, yüksək səsli cırıldama səsini təsvir edir. “Çikkiltı” sözü isə daha geniş məna kəsb edərək müxtəlif quşların səsini əhatə edə bilər.
Sözün təbiəti etibarı ilə onomatopoetik (səs təqlidi) olması onun mənasının tam olaraq yazılı formada verilməsini çətinləşdirir. “Vic-vic” sözünün özündə həmin səsin sürəti, tonu və intensivliyi hiss olunur. Mətndə verilən A. Şaiq misalında isə “vic-vic” şənliyi və canlılığı ifadə edir. Bu, sözün kontekstə bağlı olaraq emosional yük daşıya biləcəyini göstərir.
Sözün mənşəyi ilə bağlı ətraflı məlumat yoxdur, lakin onomatopoetik sözlərə xas olaraq, səsin təbiətindən yaranmışdır. Yəni, insanlar quşların səsini eşidərək bu səsi ifadə etmək üçün “vic-vic” kimi bir söz yaratmışlar. Dilçilikdə bu cür sözlərə “səs təqlidi sözlər” deyilir və onlar hər hansı bir kökdən törəmə deyillər.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Baharda bağçada sərçələr şən şən vic-vic edirdilər.
- Qırğıların vic-vic səsi meşəni doldurmuşdu.
- Uşaqlar kiçik quşun vic-vic edərək uçmasını seyr edirdilər.
- Səhər tezdən quşların vic-vic səsi məni oyatdı.
Göründüyü kimi, "vic-vic" sözü müxtəlif cümlələrdə, müxtəlif kontekstlərdə, eyni mənanı ifadə edərək işlənə bilər, ancaq hər dəfə də o səsin xüsusiyyətini qoruyub saxlayır.