Vurğun sifəti, əsasən "aşiq olmuş", "məftun olmuş" mənasında işlənir. Lüğətlərdəki "vurulmuş, həddindən artıq sevən" tərifləri bu əsas mənanın daha geniş, daha təsirli ifadəsidir. Sözün kökünə nəzər salsaq, "vurmaq" felləsindən törədiyini görərik. Bu fellə əsasən fiziki təsir, zərbə bildirir, ancaq məcazi mənada da "təsir etmək", "heyran etmək" kimi mənalarda işlənə bilir. Beləliklə, "vurğun" sözü, sevgi hissinin o qədər güclü olmasını, insanı tamamilə ələ keçirməsini, sanki ona bir zərbə endirərək məftun etməsini ifadə edir.
Bu mənada söz, həm romantik sevgini, həm də başqa bir şeyə olan hədsiz marağı, həvəsi ifadə edə bilər. Məsələn, "incəsənətə vurğun", "tarixə vurğun" kimi ifadələr insanın həmin sahələrə olan dərin marağını və həvəsini göstərir. Bu isə sözün mənasının sadəcə "aşiq olmaq"dan daha geniş olduğunu təsdiqləyir. "Zəfər sözünün də vurğunuyam mən" misalında şairin zəfər sözünə olan həvəsini, ona olan hədsiz marağını və heyranlığını görürük. Bu misalda "vurğunluq" sevgi deyil, məftunluq, heyranlıq formasında özünü göstərir.
Qeyd edək ki, "vurğun" sözü əsasən yüksək dərəcədə duyğu ifadə etmək üçün işlənir. Sadəcə "sevən" deyil, "həddindən artıq sevən", "tamamilə məftun olmuş" mənasını verir. Sözün emosional yüklənməsi yüksəkdir və əsərlərdə, şeirlərdə duyğuların intensivliyini vurğulamaq üçün istifadə olunur. "Vurğunluq" müvəqqəti bir hal deyil, daha çox dərin, davamlı bir təsiri ifadə edir.