Vüqar sözü Azərbaycan dilində zərf kimi işlənən bir sözdür. Lüğətlərdə əsasən "əzəmətlə, başını dik tutaraq, təmkinlə" kimi təriflərlə izah olunsa da, mənası daha geniş və çoxqatlıdır. Sadəcə fiziki bir duruşu deyil, daxili bir həyəti, özünə inamı, nəcibliyi, əzəmətli sakitliyi də əhatə edir.
Etimalogiyasına nəzər salsaq, "vüqar" sözünün kökü ərəb dilindəki "vaqar" (وقار) sözündəndir. "Vaqar" əzəmət, hörmət, ləyaqət, dəyər, ciddiyyət, təmkin kimi mənaları özündə birləşdirir. Beləliklə, Azərbaycan dilinə keçmiş "vüqar" sözü, ərəb dilindəki əsas mənasını qoruyub saxlayaraq, semantik genişlənməyə məruz qalıb.
Cümlə içərisində istifadəsinə baxaq: "O, vüqarla səhnəyə çıxdı" cümləsində vüqar, sadəcə başını dik tutmasını deyil, həm də özünə olan inamını, səhnəyə çıxmağın verdiyi həyəcanı idarə etməsini, təmkinli və əzəmətli bir şəkildə hərəkət etməsini ifadə edir. "Yaşlı kişi özünü vüqarla aparırdı" cümləsində isə vüqar, yaşlı adamın həyat təcrübəsindən irəli gələn nəcibliyi, hörmətə layiqliyi, təmkinli və əzəmətli davranışını bildirir. "Şair şeirini vüqarla oxudu" cümləsində isə vüqar, şeirin əhəmiyyətinə uyğun olaraq, səlis və inamlı oxunmasını, sözlərin dəyərini vurğulamağı ifadə edir.
Qısacası, "vüqar" sözü, sadəcə fiziki bir duruşu deyil, daha geniş bir məna spektrini əhatə edən mürəkkəb bir leksik vahiddir. Bu söz, özünə inam, nəciblik, ləyaqət, təmkin, əzəmət və hörmət kimi keyfiyyətləri ifadə etmək üçün işlədilir. Ədəbiyyatda çox tez-tez istifadə olunur və yazı dilinə zənginlik qatır.