Vüqarsız sifəti, əsasən, bir insanın davranışlarını, xarakterini və ya ümumi həyat tərzini təsvir etmək üçün işlədilir. Lüğətlərdəki "vüqarı olmayan, vüqardan məhrum; heysiyyətsiz" tərifi onun əsas mənasını əks etdirir, lakin bu mənanı daha geniş və dəqiq şəkildə izah etmək mümkündür. Vüqarsızlıq, sadəcə heysiyyətsizliyi deyil, həm də ədəbsizlik, hörmətsizlik, əxlaqsızlıq, özünü saxlama bacarığının olmaması kimi keyfiyyətləri də özündə ehtiva edir. Belə bir şəxs öz hərəkətləri ilə ətrafındakılara hörmətsizlik göstərir, ümumi qəbul edilmiş əxlaq normalarını pozur və ətrafında xoşagəlməz bir atmosfer yaradır.
Etimoloji baxımdan, "vüqar" sözü ərəb mənşəli olub, "əzəmət, şərəf, nüfuz, hörmət" mənalarını verir. Ona görə də "vüqarsız" sözü, bu keyfiyyətlərdən tamamilə məhrum olan, onları öz davranışlarında əks etdirməyən şəxsi təsvir edir. Sözün mənfi konnotasiyası açıq-aşkar görünür və adətən tənqidi bir kontekstdə işlədilir.
Cümlə içərisində "vüqarsız" sözünün işlənməsinə nümunələr:
- Onun vüqarsız davranışı hər kəsi hiddətləndirdi.
- Vüqarsız hərəkətləri ilə özünə nə qədər zərər verdiyini başa düşmür.
- O, vüqarsız bir şəkildə qonaqlara arxası ilə durub danışırdı.
- Vüqarsız sözləri hər kəsi incitdi.
Göründüyü kimi, "vüqarsız" sözü müxtəlif cümlə quruluşlarında fərqli kontekstlərdə işlənə bilir və hər dəfə də şəxsin əxlaqsız, hörmətsiz, ədəbsiz və ya özünü saxlama bacarığı olmayan davranışını ifadə edir. Bu sifətin mənasını tam anlamaq üçün onu həmin davranışları ilə əlaqələndirmək lazımdır.