Meşə-çöl termini, Azərbaycan dilinin coğrafi terminologiyasında, meşə landşaftının çöl landşaftına keçid zonasını ifadə edir. Bu, quru və rütubətli ekosistemlərin qovuşduğu, bitki örtüyünün və torpaq tipinin dəyişkən olduğu bir əraziyə işarə edir.
Meşə-çöl zonaları, meşənin kənarlarında daha seyrək ağac sıxlığı ilə xarakterizə olunur. Ağaclar arasında geniş çəmənliklər, kollar və ot bitkiləri üstünlük təşkil edir. Bu keçid zonasında iqlim şəraiti də meşədən çölə doğru dəyişir. Yağıntıların miqdarı azalır, temperatur fərqləri artır. Bu amillər bitki və heyvan aləminin müxtəlifliyini formalaşdırır.
Meşə-çöl zonalarının spesifik xüsusiyyətləri coğrafi mövqeyə, iqlimə və torpağın növünə bağlıdır. Məsələn, yağıntıların nisbətən çox olduğu meşə-çöl zonalarında ağaclar daha sıx, çəmənliklər isə daha sulu olur. Əksinə, quraq meşə-çöl zonalarında ağaclar daha seyrək, çəmənliklər isə daha quru olur. Bu zonalarda xüsusi adaptasiya qabiliyyətinə malik bitki və heyvan növləri yaşayır.
Meşə-çöl zonaları həm də bioloji müxtəliflik baxımından olduqca əhəmiyyətlidir. Çünki həm meşə, həm də çöl ekosistemlərinin növlərinə ev sahibliyi edir. Bu zonaların qorunması bioloji müxtəlifliyin qorunması üçün xüsusilə vacibdir. Antropogen təsirlərdən qorunması, bu unikal ekosistemlərin gələcək nəsillər üçün qorunub saxlanması üçün zəruridir.
Ümumiyyətlə, "meşə-çöl" termini sadəcə coğrafi bir keçid zonasını deyil, həm də zəngin bioloji müxtəlifliyə, unikal ekoloji xüsusiyyətlərə və ikili ekosistem xüsusiyyətinə malik bir ərazini təsvir edir. Bu zonaların öyrənilməsi, həm landşaft ekologiyası, həm də biomüxtəlifliyin qorunması üçün mühüm əhəmiyyət kəsb edir.