Meygədə (Meyxana): Fars mənşəli bir söz olaraq "meyxana"nın klassik Azərbaycan ədəbiyyatında istifadə olunan bir formasıdır. Müasir dövrdə "meyxana" daha çox musiqili-poetik bir janrı ifadə edərkən, "meygədə" sözü daha çox tarixi bir kontekstdə, yəni klassik şeirlərdə və ədəbiyyatda, xüsusilə də şairlərin meyxana məkanlarını təsvir etdikləri zaman rast gəlinir. Bu səbəbdən "meygədə" sözü sadəcə "meyxana"nın sinonimi deyil, həm də ədəbiyyatımızda özünəməxsus bir yeri olan, zamanın izlərini daşıyan bir termindir.
Misal olaraq verilən beytin ("Zinhar girmə məscidə, bihürmət olma, leyk; Var, payitəxti-meygədədə ehtiram bul") əhəmiyyətinə diqqət yetirək. Beytin məzmununda məscidin müqəddəsliyi ilə meygədənin (meyxananın) əyləncəli atmosferi arasında ziddiyyət vurğulanır. Şair, meyxanaya "payitəxt" deyərək, həm onun əhəmiyyətini, həm də öz dövründəki sosial-mədəni həyatda tutduğu yeri önə çəkir. Bu, "meygədə" sözünün sadəcə bir yer adı deyil, həm də sosial bir məkanı, hətta müəyyən bir həyat tərzinin simvolunu təmsil etdiyini göstərir.
Beləliklə, "meygədə" sözünün mənasını anlamaq üçün sadəcə "meyxana"nın sinonimi kimi yanaşmaq kifayət etmir. Onun tarixi kontekstinə, ədəbi istifadəsinə və hətta sosial-mədəni əhəmiyyətinə də diqqət yetirmək lazımdır. Sözün köhnəliyi və klassik ədəbiyyatda istifadə tezliyinin azlığı onu daha da maraqlı və tədqiqat obyektinə çevrilən bir termin halına gətirir.