Məğrurluq: Özünə, öz qabiliyyətlərinə, əxlaqına və ya mənşəyinə olan dərin və sarsılmaz inam hissi. Bu inam, özünü başqalarından üstün tutmaq kimi anlaşılmamalıdır, əksinə, öz dəyərini bilməkdən və bu dəyəri qorumaqdan qaynaqlanır. Məğrurluq, özünə hörmət, ləyaqət və vüqar hisslərinin təzahürüdür. Onun təməlində, əminlik, özünə güvən və daxili güc dayanır.
Məğrur insan, özünə inanır və əmindir ki, doğru yolu seçir, öz qərarlarının ardınca gedir. O, başqalarının rəylərinə asılı olmadan, öz prinsiplərinə sadiq qalır. Lakin bu, təkəbbürlə qarışdırılmamalıdır. Təkəbbür, özünü başqalarından üstün tutmaq, onları aşağılamaq, hörmətsizlik göstərmək əsasında qurulur. Məğrurluq isə, özünü hörmətləndirmək və başqalarına da eyni hörməti göstərmək əsasında qurulur.
Ədəbiyyatda məğrurluq, tez-tez qəhrəman obrazlarının əsas xüsusiyyətlərindən biri kimi təsvir olunur. Bu, onların gücünü, müqavimətini və əzmkarlığını göstərən bir xüsusiyyətdir. Vahid bəyin misalında olduğu kimi, ana obrazının məğrurluğu, onun daxili gücünün, əzminin, özünə və ailəsinə olan inamının ifadəsidir. Bu məğrurluq, həm də təsir edici və hörmətə layiq bir keyfiyyət kimi qələmə verilir.
Beləliklə, məğrurluq sadəcə özünü yüksək tutmaq deyil, özünə, öz dəyərinə və potensialına olan dərin inam, vüqar, ləyaqət və özünə güvənin ifadəsidir. Bu, insanın həyatında uğur qazanmasına və özünü reallaşdırmasına kömək edən müsbət bir xüsusiyyətdir.