Məhrəm (ər. مَحْرَم - məhrəm) sözü əsasən iki mənada işlənir: sifət və isim kimi.
1. Sifət mənasında: "Məhrəm" "çox yaxın, etibarlı, sirdaş" mənalarını ifadə edir. Bu mənada "məhrəm dost", "məhrəm qohum" kimi ifadələr işlədilir və yalnız qohumluq əlaqələrindən kənara çıxaraq, şəxsi münasibətlərdəki yüksək etimad səviyyəsini, sirlərin etibarlı şəkildə paylaşılmasını bildirir. Yaxınlıq, etibar və sirləri paylaşma qabiliyyəti ön plana keçir. Sadəcə yaxınlıq deyil, dərin bir etimad və qarşılıqlı anlayış tələb olunur. Misal üçün: "O, mənim ən məhrəm dostumdur, ona bütün sirlərimi deyə bilərəm." burada sadəcə dostluqdan kənara çıxan, dərin etimad və sır paylaşımını əks etdirən yaxınlıq vurğulanır.
2. İsim mənasında: "Məhrəm" "etibarlı şəxs, sirdaş" mənalarında işlənir. Bu mənada konkret bir insanı, sirlərini paylaşdığı və etibar etdiyi şəxsi ifadə edir. Misal üçün: "Onun heç bir məhrəmi yox idi, kədərlərini kiməsə söyləyə bilmirdi." burada insanın etibar edə biləcəyi, sirlərini açıqlaya biləcəyi bir insanın olmamasının vurğulanması əsas məqsəddir. İkinci bir nümunə olaraq, "O, məhrəmi ilə uzun uzun danışdı." cümlesini göstərə bilərik. Burada "məhrəm" konkret bir şəxsi, söhbət əlaqəsinin əsas tərəfini təmsil edir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "məhrəm" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Lakin, əsas mənası hər zaman yüksək səviyyəli yaxınlıq, etimad və sirlərin paylaşılmasını əhatə edir.