Mişarağzı sözü Azərbaycan dilində, əsasən, taxta emalı ilə bağlı işlənən bir termindir. Lüğətlərdəki “mişarla ağacı kəsdikdə tökülən xırda ovuntu; taxtakəpəyi, mişarkəpəyi” tərifi sözün əsas mənasını əks etdirir, lakin daha geniş izah tələb edir. Mişarağzı, mişarın dişləri arasında sıxışan və kəsilən taxta parçasının kiçik, qeyri-müntəzəm formalı qırıntılarından ibarətdir. Bu qırıntılar, mişarın işləmə prosesi zamanı ağacın səthindən ayrılır və ağacın növü, mişarın kəsmə sürəti və dişlərinin formasından asılı olaraq ölçüsü və miqdarı dəyişə bilər. Onlar xırda toz hissəciklərindən tutmuş, bir neçə millimetr ölçüsündə parçalara qədər müxtəlif ölçülərdə ola bilər.
Mişarağzının mənasını daha da dəqiqləşdirmək üçün, onu “taxtakəpəyi” və “mişarkəpəyi” sözləri ilə müqayisə etmək lazımdır. Hər üç söz də oxşar mənaları ifadə etsə də, incəliklərdə fərqlər mövcuddur. “Taxtakəpəyi” daha geniş bir termindir və ümumi olaraq taxta emalı zamanı əmələ gələn bütün xırda qalıqları əhatə edir. “Mişarkəpəyi” isə xüsusi olaraq mişarla kəsmə zamanı əmələ gələn qırıntıları bildirir, lakin mişarağzı kimi xırda qırıntılara xüsusi vurğu etməyə bilər. Mişarağzı isə daha dəqiq olaraq, mişarın dişləri arasından çıxan, daha xırda və pudravari hissəcikləri ifadə edir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, “mişar” və “ağız” sözlərinin birləşməsindən əmələ gəldiyini görürük. “Ağız” sözü burada mişarın kəsən hissəsini, yəni dişlərini ifadə edir. Beləliklə, “mişarağzı”, mişarın “ağzından” çıxan qırıntılar kimi təfsir edilə bilər. Bu tərif, sözün mənasını daha aydın və obrazlı şəkildə göstərir.
Verilən nümunə cümləsi, “Sürüşkən yerə mişarağzı səpirlər”, mişarağzının praktik tətbiqini göstərir. Mişarağzının sürüşkən səthlərdə sürtünməni artırmaq üçün səpilməsi, onun xırda, quru və səpələnməyə uyğun hissəciklərindən irəli gəlir. Bu, sözün yalnız taxta emalı ilə məhdudlaşmayan, həm də gündəlik həyatda istifadə edilən bir mənasını da ifadə edir.