Musiqilik (is.) – Musiqidə ahəngdarlığın, səslərin harmonik birləşməsinin, melodikanın və ritmin xoş təsir bağışlayan və dinləyicidə estetik zövq oyadan xüsusiyyətidir. Bu, sadəcə "xoş səs" mənasından daha geniş bir anlayışı əhatə edir və əsərin ümumi bədii təsirini müəyyən edən bir sıra amilləri özündə birləşdirir. Musiqiliyin əsas komponentləri arasında melodiya (səslərin ardıcıllığı və yüksəliş-enməsi), harmoniya (səslərin eyni vaxtda səslənməsi və qarşılıqlı əlaqəsi), ritm (səslərin vaxt ölçüsü), tembr (səsin rəngi və keyfiyyəti), dinamik (səsin gücü və ifadəlilik dərəcəsi) yer alır. Musiqiliyin varlığı əsərin incəlik, duyğuluq, ifadəlilik səviyyəsini müəyyənləşdirir.
Musiqilik yalnız musiqi əsərlərində deyil, həmçinin şeir, nəsr, proza kimi ədəbi əsərlərdə də özünü göstərə bilər. Şeirdə musiqilik, sözlərin səslənməsinin ahəngdarlığı, qafiyə və ritmin uyğunluğu, məcaz və bədii vasitələrin sözlərin musiqiliyini artırması ilə əlaqədardır. Nizami Gəncəvinin şeirlərindəki musiqilik, onun dil ustalığı, obrazlılığı və şeirin ahəngdar quruluşu ilə əlaqədardır. Onun şeirlərində həm sözlərin səs ahəngi, həm də mənanın ifadə tərzi musiqiliyin təzahürüdür. Bu musiqilik, kompozitorlara onun əsərlərinə musiqi əsərləri yaratmaq üçün ilham mənbəyi olur.
Müxtəlif cümlələrdə musiqiliyin işlənməsi nümunələri:
- “Əsərin musiqiliyi dinləyiciləri valeh etdi.” (Musiqiliyin əsərin bütövlükdə təsiri ilə əlaqəsi)
- “Şeirin musiqiliyi onu digərlərindən fərqləndirir.” (Musiqiliyin ədəbi əsərdəki rolu)
- “Onun səsi özünəməxsus musiqiliyə malik idi.” (Musiqiliyin səsə aid olması)
- “Kompozitor əsərin musiqiliyinə xüsusi diqqət yetirirdi.” (Musiqiliyin yaradıcı prosesdəki əhəmiyyəti)