Müəzzin (ər. مؤذن - mu'aððin) — İslam dinində məsciddə azanı oxuyan şəxs. Sözün kökü olan "əddənə" (أذن) fəiilinin mənası "qulaq asmaq", "bildirmək", "eşitdirmək" kimi mənaları ehtiva edir. Bu da müəzzinin əsas vəzifəsinin - Allahın əmrlərini və namaz vaxtının çatdığını insanlara bildirməsini göstərir. Müəzzin sadəcə azan oxuyan bir şəxs deyil, həm də dini bir vəzifəni yerinə yetirən, ictimai həyatda mühüm rol oynayan bir şəxsiyyətdir. Onun səsi, azanın ritmi və intonasiyası, dinləyicilərə ruhani bir təsir göstərir və onları ibadətə çağırır.
Müəzzin sözü Azərbaycan dilində geniş yayılmışdır və fərqli kontekstlərdə işlənə bilir. Məsələn, “Müəzzinin səsi” ifadəsi sadəcə azanın səsini deyil, həm də onun səsinin xüsusiyyətlərini (məsələn, həzinlik, güclülük, xoşagəlməzlik) ifadə edə bilər. “Badamlı qəsəbəsinin müəzzini” kimi ifadələr isə müəyyən bir yerlə bağlı konkret bir şəxsi işarə edir. Müəzzinin səsi ədəbiyyatda da tez-tez simvolik məna daşıyaraq, dini həyata, imanın gücünə, ruhaniyyətə istinad kimi işlədilir.
Tarixən, müəzzinlik məsuliyyətli və hörmətli bir vəzifə sayılıb və müəzzinlər cəmiyyətdə yüksək statusa malik olublar. Onlar yalnız azan oxumaqla kifayətlənməyib, həm də dini mərasimlərdə iştirak edir, cəmiyyətdə müəyyən rollar oynayıblar. Bu gün də müəzzinlik İslam dünyasında mühüm bir dini vəzifə olaraq qalır.