Müjdə sözü fars dilindən (مژده) gəlmişdir və əsasən “xoş xəbər”, “sevindirici xəbər”, “mübarək xəbər” mənalarını ifadə edir. Lüğətlərdəki “muştuluq” sinonimi ilə tam üst-üstə düşməsə də, məna baxımından yaxınlığı qorunur. Müjdə, muştuluqdan fərqli olaraq daha rəsmi və ya şən bir tonda istifadə oluna bilər. Muştuluq daha çox sadə, gündəlik bir dil ifadəsidir.
Sözün mənşəyi nəzərə alındığında, müjdənin həmişə xoş bir hadisə ilə əlaqələndirilməsi vacibdir. Bu, sadəcə olaraq bir xəbərin çatdırılması deyil, həmin xəbərin dinləyən üçün sevinc və ya rahatlıq gətirməsi deməkdir. Mənfi bir hadisənin müjdəsi olmur; əksinə, mənfi bir hadisə üçün “pis xəbər”, “kədərli xəbər” kimi ifadələr işlədilir.
Ədəbiyyatda müjdə sözü, şeirlərdə olduğu kimi, həm həqiqi, həm də məcazi mənada istifadə olunur. Misal üçün, Nizaminin “Xosrov və Şirin” poemasında Xosrovun Şirinə olan məhəbbətinin müjdəsini eşitmək və ya bir döyüşün qələbə ilə nəticələnməsinin müjdəsi kimi. Gətirilən misal cümlədə isə (“Məni ol mahliqa yadına salmaz, bilirəm; Gündə bir müjdə ilə aldadır əğyar məni”) müjdə sözü məcazi mənada işlənmişdir. Burada “müjdə” yalançı ümidlər, aldadıcı vədlər mənasında işlənərək sevgilisinin özünü yadına salmaması ilə əlaqələndirilib.
Müjdənin işlənməsində fərqli üslublar mövcuddur. Rəsmi yazı üslubunda “müjdə verildi”, “xoş müjdə eşitdik” kimi ifadələr işlənərkən, gündəlik danışıq dilində “müjdə, gəl!”, “yaxşı bir müjdə var” kimi daha sadə ifadələr istifadə olunur. Müjdə sözünün ifadə etdiyi duyğu həmişə müsbət olsa da, kontekstə görə mənası dəyişə bilər.