Naçar [fars. ناتوان - nâ-tâvân "qüvvətsiz", "bacarıqsız"dan törəmə] sifət və zərf kimi işlənən bir sözdür. Əsas mənası "çarəsiz", "əlacsız", "naəlac" olmaqdır. Sözün əslində "qüvvətsiz", "bacarıqsız" mənasını ifadə etdiyini nəzərə alaraq, "naçar" sözünün mənası yalnız "çarəsizlik"lə məhdudlaşdırılmamalıdır. O, daha geniş olaraq, istənilən hərəkəti yerinə yetirmək üçün fiziki və ya mənəvi qüvvənin olmamasını, imkanların məhdudluğunu, qaçılmaz bir vəziyyətdə olmağı ifadə edir. Bu mənada "məcbur", "məcburiyyət" mənalarını da özündə ehtiva edir.
Naçarlığın səbəbi müxtəlif ola bilər: ictimai təzyiq, qüvvət tətbiqi, qaçılmaz hadisələr, özünün qabiliyyətsizliyi və s. Məlumat verilən nümunə cümləsindəki "[Yusif şah] naçar ümuri-səltənətin icrasına iqdam etdi" ifadəsi, Yusif şahın istəməsə də, hökmranlıq işlərinə girişməsinə məcbur olduğunu, başqa çarəsi olmadığını göstərir. Burada "naçar" sözü məcburiyyəti, istəmədən edilən hərəkəti vurğulayır.
Digər nümunələr:
- Naçar qaldı, kömək istəməli oldu.
- Naçar şəkildə razılığını verdi.
- Xəstəliyinə naçar qalıb, həkimə müraciət etdi.
- Qar yağışından naçar qalaraq evə sığındı.
Göründüyü kimi, "naçar" sözü müxtəlif kontekstlərdə, müxtəlif səbəblərdən yaranan çarəsizliyi ifadə etmək üçün istifadə oluna bilər. Onun sadəcə "çarəsiz" mənası ilə kifayətlənmək sözün bütün imkanlarını əhatə etmir.