Nağara (ərəb. ناقورة - nāqūra) – hər iki üzünə dəri çəkilmiş, silindrik gövdəli zərb aləti. Nağaranın səsi dərin, titrəyən və güclü olur. Gövdəsi adətən taxtadan, bəzən də metaldan hazırlanır. Dəriləri isə heyvan dərisindən (əsasən keçi və ya qoyun dərisindən) çəkilir. Nağaranın ölçüləri və səs tembri müxtəlif ola bilər. Kiçik nağaralar daha yüksək, böyük nağaralar isə daha alçaq səs verir.
Nağara müxtəlif mədəniyyətlərdə geniş yayılmış və müxtəlif musiqi janrlarında, həmçinin dini mərasimlərdə istifadə olunmuşdur. Azərbaycan musiqisində də nağara önəmli yer tutur. Həm tək, həm də digər zərb alətləri ilə birlikdə ifa olunur. Nağaranın səsi həm şənlikləri, həm də matəmləri müşayiət edə bilər; onun səsi bayram sevincini ifadə etdiyi kimi, yas mərasimlərində də kədərli bir fon yarada bilər.
Nağara çalmaq ifadəsi həm nağara alətində ifa etməyi, həm də ümumiyyətlə səs-küy çıxarmağı, qəzəbli şəkildə səs salmağı bildirə bilər. Məsələn: "Toyda nağara çalırlar" (alət çalmaq) və ya "O, nağara çalıb qonşuları narahat etdi" (səs-küy çıxarmaq) kimi.
Sözün mənşəyi ərəb dilindən gəlir və "nāqūra" sözündən törəmişdir. Bu söz bir çox Şərq dillərində oxşar mənalarda işlənmişdir. Azərbaycan dilinə ərəb dilindən keçmişdir və əsrlər boyu dilin tərkib hissəsi olmuşdur.