Naşükür (sıfat) [fars. na… və ər. şükür] Yaxşılığa layiqincə qiymət verməyən, yaxşılığın əhəmiyyətini dərk etməyən, minnettarlıq hissi göstərməyən; qədirbilməz, nankor, minnətdar olmayan. Naşükürlük, əsasən, yaxşılığa qarşı dərin bir qeyri- minnətdarlıq və sayğısızlıq ifadə edir. Bu, sadəcə olaraq yaxşılığı qəbul etməməkdən daha geniş bir məfhumdur. Naşükür olan şəxs yaxşılığın qarşılığını verməkdən çıxış edərək, hətta alınmış yaxşılığa nəzərəçarpacaq dərəcədə soyuq və etinasız yanaşma göstərə bilər.
Etimoloji baxımdan, sözün əsası Fars dilindəki "na…" (infiks, mənası "yox" və ya "əksinə") və Ərəb dilindəki "şükür" (minnətdarlıq, şükr etmək) sözlərindən törəmədir. Beləliklə, "naşükür" sözü əslində "şükr etməyən", "minnətdarlıq etməyən" mənasını verir. Lakin bu, sadəcə "şükr etməmək"dən daha çox, dərin bir qeyri- minnətdarlıq və ədalətsizlik duyğusunu əks etdirir.
Naşükür sözü müxtəlif kontekstlərdə istifadə edilə bilər. Məsələn:
- "Naşükür insan heç vaxt əldə etdiklərinin qədrini bilmir." (ümumi bir xarakter xüsusiyyətinin ifadəsi)
- "Naşükür davranışı ilə o, dostlarının etimadını qazana bilmədi." (konkret bir hərəkətin təsviri)
- "Təbiətin bəxş etdiyi nemətlərə naşükür yanaşmaq olmaz." (mənəvi-etik bir mühakimə)
Sözün sinonimləri arasında qədirbilməz, nankor, minnətdar olmayan, təşəkkürsüz, ədalətsiz kimi sözlər göstərilə bilər. Ancaq "naşükür" sözü bu sinonimlərdən daha geniş bir məna çalarını özündə ehtiva edir və sadəcə olaraq "təşəkkür etməmək"dən daha çox mənəvi bir çatışmazlığı ifadə edir.