Naşükürlük (is.): Yaxşılığa, nemətə, rəhmətə, əməyə, mərhəməətə və s. qarşı göstərilən qeyri-şükr, qədirbilməmə, nankorluq, minnettarlıq hissinin olmaması və ya bunun ifadə olunmamasıdır. Bu, həm passiv (yaxşılığı görməmək, dəyərləndirməmək), həm də aktiv (yaxşılığa cavab olaraq mənfi davranışlarda olmaq, yaxşılıq edənə qarşı pis davranmaq) formada özünü göstərə bilər. Naşükürlük, sadəcə olaraq yaxşılığı qəbul etməməkdən daha geniş bir anlayış olub, həm daxili, həm də xarici təzahürləri əhatə edir. Daxili naşükürlük yaxşılığa olan minnətdarlıq duyğusunun olmaması, xarici naşükürlük isə bu duyğunun söz və əməllərdə ifadə olunmamasıdır.
Naşükürlük sözünün kökü "şükür" felindən götürülmüşdür. "Şükür" minnətdarlıq, təşəkkür etmək, qədrini bilmək mənalarını verir. "Na-" isə inkar ədatıdır. Beləliklə, naşükürlük, "şükr etməmək", "minnətdarlıq etməmək" mənasını ifadə edir.
Naşükürlük, müxtəlif kontekstlərdə müxtəlif mənalarda işlənə bilər. Məsələn:
- Allah naşükürlüyü: Allahın nemətlərinə qarşı qeyri-şükür.
- İnsan naşükürlüyü: Yaxşılıq edən insanlara qarşı qeyri-şükür, nankorluq.
- Təbiət naşükürlüyü: Təbiətin bəxş etdiyi nemətlərdən sui-istifadə etmək.
Cümlədə istifadəsi:
- Onun naşükürlüyü bütün kəndə yayılmışdı.
- Bu qədər yaxşılığa qarşı naşükürlük etmək olmazdı.
- Allahın nemətlərinə naşükürlük etmək böyük günahdır.
- Amma bununla belə Zeynəb bir tikə naşükürlük eləmir (bu cümlədə naşükürlük, kiçik bir nankorluq, minnettarlıq göstərməmə əməli kimi işlənir).