Novbahar (fars. نو بهار - nū bāhār) sözü Azərbaycan dilində yazın əvvəlini, baharın başlanğıcını, təbiətin canlanmasının ilk mərhələsini bildirir. Fars dilindən götürülmüşdür və iki hissədən ibarətdir: "نو" (nū) – yeni, təzə və "بهار" (bāhār) – bahar, yaz mənasını verir. Beləliklə, "novbahar" "yeni bahar" və ya "gənc yaz" kimi tərcümə oluna bilər. Bu termin, yazın gəlişi ilə əlaqədar təbiətdə baş verən dəyişiklikləri, bitkilərin çiçəklənməsini, quşların oxumasını və ümumilikdə təbiətin canlanmasını simvolizə edir. Klasik ədəbiyyatda daha çox poetik bir ifadə kimi işlənir və əsərlərə xüsusi bir ətir, təravət qatır.
Nəsimi şeirindən götürülmüş nümunədə ("Novbahar olsun, gül olsun, arədə xar olmasun") novbahar, xoş bir atmosferi, müsbət bir mənzərəni, arzuolunan bir vəziyyəti ifadə edir. Yazın gəlişi ilə birlikdə yaranan gözəllik, firavanlıq və xoşbəxtlik hissləri burada novbahar sözü ilə birbaşa bağlıdır. "Xar" sözü isə burada əksinə, narahatçılığı, pisliyi, xoşagəlməz hadisələri təmsil edir. Beləliklə, şeir, novbaharın gəlişi ilə birlikdə pisliklərin yox olmasını, xoşbəxtlik və gözəlliklərin hökm sürməsini arzulayır.
İkinci misrada ("Ey əndəlib, səndə bu nə qanundur; Fəğan çəkmək novbaharı görəndə") isə novbahar, əndəlibin fəğanının səbəbi kimi təqdim olunur. Bu misrada novbahar, təkcə təbiətin canlanması deyil, həm də həsrət, kədər və ya hətta sevinc kimi qarışıq hissləri də ifadə edə bilər. Əndəlibin fəğanı, novbaharın gəlişinə qarşı duyulan müxtəlif hisslərin ifadəsidir. Beləliklə, novbaharın mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər, lakin ümumi olaraq yazın əvvəli, təbiətin canlanması, yeni həyatın başlanğıcı mənalarını əhatə edir.