Orfoepik sifəti yunanca "orthos" (düzgün) və "epos" (söz) sözlərindən əmələ gəlmiş "orfoepiya" sözündən törəmədir. "Orfoepiya"nın özünün mənası "düzgün nitq", "düzgün tələffüz" deməkdir. Beləliklə, "orfoepik" sifəti, bir sözün düzgün tələffüzü, nitq qaydaları və səs sisteminə aid olan hər şeylə əlaqədar olan mənalarını ehtiva edir.
Orfoepik anlayışı, dilçiliyin səs sistemini, ədəbi dilin tələffüz normalarını, vurğuları, intonasiyanı, səs hadisələrini və onların qrammatik və leksik cəhətdən ifadəsini öyrənən bir sahəyə işarə edir. Ona görə də, "orfoepik" sözü tələffüz qaydaları ilə bağlı olan hər şeyi, məsələn, orfoepik qaydaları, orfoepik norma, orfoepik məşğələlər, orfoepik səhvlər kimi ifadələrdə işlədilir.
Cümlə içərisində "orfoepik" sifəti müxtəlif kontekstlərdə istifadə oluna bilər. Məsələn:
- Orfoepik normalara riayət etmək hər bir natiq üçün vacibdir. (Burada orfoepik normalar, düzgün tələffüz qaydalarını bildirir.)
- Onun orfoepik səhvləri mətnin anlaşıqlılığını çətinləşdirirdi. (Burada orfoepik səhvlər, səhv tələffüzü bildirir.)
- Dərsdə orfoepik məşğələlər keçirilirdi. (Burada orfoepik məşğələlər, düzgün tələffüzün öyrədilməsi ilə bağlı məşğələləri bildirir.)
- Orfoepik lüğət ona düzgün tələffüzü öyrənməyə kömək etdi. (Burada orfoepik lüğət, tələffüz qaydalarını izah edən lüğəti bildirir.)
Qısaca desək, "orfoepik" sifəti, dilin səs tərəfinin düzgünlüyünə, tələffüzün normalarına və qaydalarına aid olan hər şeyi əhatə edən geniş bir mənaya malikdir. Yunan mənşəli bu söz, müasir dilçilikdə nitqin səs tərəfini təhlil edən və tənzimləyən mühüm bir termindir.