Parça-parça sözü zərf və sifət kimi işlənən bir söz birləşməsidir. Əsasən bir şeyin sınıq-sınıq, xırdalanmış, çoxlu kiçik hissələrə bölünmüş halını ifadə edir. "Parça" sözü öz əsas mənasında "bölünmüş hissə, tikə" mənasını verir. Bu mənada "parça-parça" bir şeyin bir çox kiçik parçalara ayrıldığını, tamlığını itirdiyini vurğulayır. Söz birləşməsinin hər iki komponentinin təkrarlanması intensivliyi artırır və parçalanmanın dərəcəsini daha aydın göstərir. "Sınıq-sınıq", "xıncım-xıncım", "tikə-tikə" kimi sinonimlərlə əvəz oluna bilər, lakin hər biri özünəməxsus kontekstuallığı ilə fərqlənir. Məsələn, "xıncım-xıncım" daha kiçik, daha qeyri-bərabər parçaları ifadə edir.
Söz birləşməsinin zərf kimi işlənməsinə nümunə olaraq verilən cümlədə ("Arif Hikmət elə vurdu yumruğu stolun üstə ki, stolun şüşəsi parça-parça oldu") "parça-parça" feilin təsirini artırır və şüşənin necə dağıldığını təsvir edir. Bu halda "parça-parça" şüşənin fiziki halını təsvir edən bir zərf funksiyası yerinə yetirir.
Sifət kimi işlənməsi isə belə ola bilər: "Parça-parça şüşə parçaları yerə səpələnmişdi." Burada "parça-parça" şüşə parçalarının vəziyyətini, halını bildirən bir sifət kimi çıxış edir. Yəni, bu halda şüşənin necə olduğunu təsvir edir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "parça-parça" söz birləşməsinin leksik mənası yalnız fiziki parçalanmanı deyil, həm də məcazi mənada bir şeyin dağılmasını, parçalanmasını ifadə edə bilər. Məsələn: "Onun xəyalları parça-parça oldu." bu cümlədə xəyalların dağılması, məhv olması nəzərdə tutulur.
Ümumi olaraq, "parça-parça" söz birləşməsi dil strukturuna özünün ifadəlilik və təsvirliliyi ilə zənginlik qatır və ədəbi dilin inkişafına müsbət təsir göstərir.