Xıncım-xıncım: Bu zərf, əşyaların xırda, qırıq, tikə-tikə, parça-parça və ya dağılmış halını ifadə edir. Sadəcə "tikə-tikə" deməkdən daha çox emosional rəng daşıyır və həmin parçaların kiçikliyini, qeyri-bərabərliyini və dağıntının səbəb olduğu nizamsızlığı vurğulayır. "Xıncım-xıncım" sözü ilə təsvir olunan əşya, əvvəlki bütövlüyünü tamamilə itirmiş, dağılmış və bərpa olunmaz hala düşmüşdür.
Misal olaraq verilən "Şüşə xıncım-xıncım olub töküldü" cümləsində şüşənin necə xırda hissələrə bölündüyünü, bu hissələrin nə qədər kiçik və düzensiz olduğunu göz önünə gətirir. Sadəcə "şüşə qırıq oldu" demək, şüşənin dağılmasını tam olaraq ifadə etmir. "Xıncım-xıncım" isə bu dağıntının vizual təsirini daha aydın və canlı şəkildə canlandırır.
Digər bir nüans isə, "xıncım-xıncım" sözünün ifadə etdiyi dağıntının təsadüfi xarakter daşımasıdır. Bu, məqsədyönlü bir parçalanma deyil, daha çox qəza, təsadüf nəticəsində baş vermiş bir dağıntıdır. Bu cür təsvir, oxucuda əşyanın dağılmasının nə dərəcədə qəfil və gözlənilməz olduğunu daha yaxşı başa düşməsinə kömək edir.
Ümumiyyətlə, "xıncım-xıncım" sözü, Azərbaycan dilinin zəngin ifadə vasitələrindən biri olaraq, hadisələri daha canlı, təsvirləri daha əyani və oxunmağı daha maraqlı edən bir ifadədir. Onun "tikə-tikə" və ya digər oxşar mənalı sözlərdən fərqliliyi də məhz burada yatır.