Prefiks (lat. praefixus – artırılmış) qrammatikada sözün əvvəlinə əlavə edilərək onun leksik mənasını dəyişən və ya yeni bir söz törədən morfemdir. Başqa sözlə, prefiks sözün əsas kök hissəsinə qoşularaq yeni bir söz əmələ gətirir və bu yeni sözün mənasını əsas sözün mənasından fərqləndirir. Prefikslər müstəqil olaraq işlənmir, həmişə bir başqa sözün tərkib hissəsi kimi çıxış edir.
Latın dilindən gələn praefixus sözü özündə "qabaqda birləşdirilmiş", "öncədən yapışdırılmış" mənalarını daşıyır. Bu etimoloji məna prefiksi özünün funksiyasını aydın şəkildə ifadə edir: o, sözün əvvəlinə "yapışaraq" onun mənasını dəyişdirir. Prefikslərin əksəriyyəti konkret məna ifadə edir və bu məna yeni əmələ gəlmiş sözün mənasına daxil olur. Məsələn, "əks-", "dən-", "qeyri-", "həm-", "yarı-", "yenidən-" və s. kimi prefikislər əlavə edilən sözün mənasına spesifik bir çalar verir.
Prefikslər vasitəsilə həm yeni sözlər, həm də yeni söz formaları yaradıla bilir. Yeni söz əmələ gəlməsində prefiksi olan sözlər mürəkkəb sözlər kateqoriyasına daxil olur. Məsələn, "yazı" sözünə "əks-" prefiksi əlavə edildikdə "əks-yazı" sözü əmələ gəlir ki, bu da yeni bir leksik vahiddir. Söz formalarının yaradılması isə əsasən prefikslərin köməyilə sözün qrammatik xüsusiyyətlərini dəyişməklə baş verir. Bir çox hallarda, prefikslər sözün mənsubiyyətini də dəyişə bilər (məs., isimdən felə, sifətdən zərfiyə və s.).
Müxtəlif dillərdə prefikislərin sayı və funksiyaları fərqli ola bilər. Azərbaycan dilində prefikislər geniş yayılmışdır və söz yaradıcılığında mühüm rol oynayır. Onların düzgün istifadəsinin mənimsənilməsi Azərbaycan dilinin qrammatikasının dərk edilməsi üçün zəruridir. Prefikslərin işlənməsinin öyrənilməsi sözlərin mənşəyini, onların mənalarını və dilin strukturunu daha dərindən anlamağa kömək edir.