Refleksiv (latınca reflexivus sözündən) sifəti əsasən iki əsas mənada işlənir: birincisi, şüursuz, qeyri-iradi, mexaniki hərəkət və ya reaksiya mənasında; ikincisi isə daha geniş mənada, özünə yönəlmiş, özünü əks etdirən mənasında. Birinci mənada “refleksiv” sözü latın dilindəki “reflexus” sözündən törəyib ki, bu da “əks olunmuş, geri çevrilmiş” mənasını verir. Bu mənada refleksiv hərəkətlər, məsələn, diz refleksi kimi, beynin bilavasitə iştirakı olmadan, onurğa beyni səviyyəsində baş verən avtomatik reaksiyalardır. Bu cür refleksiv hərəkətlər xarici qıcıqlandırıcıya şüursuz cavab reaksiyalarıdır. Misal üçün, “İynə batdıqda refleksiv olaraq əlini geri çəkdi.” cümlesində refleksiv sözü qeyri-iradi, mexaniki hərəkəti ifadə edir.
İkinci, daha geniş mənada isə “refleksiv” özünü əks etdirən, özünü düşünən, özünü təhlil edən mənalarını ehtiva edir. Bu mənada söz fəlsəfi və psixoloji kontekstlərdə istifadə olunur. Məsələn, "Refleksiv düşüncə tərzi öz davranışlarını tənqid etməyi və təkmilləşdirməyi nəzərdə tutur." cümləsində refleksiv özünü dərk etmə, özünü təhlil etmə mənasında işlənir. Bu mənada “refleksiv” sözü özünün və ətraf aləmin dərk edilməsi üçün öz-özünə yönəlmiş bir prosesi ifadə edir. Belə refleksiv proseslər şüurlu və şüursuz komponentlərdən ibarət ola bilər. Bu səbəbdən də, “refleksiv” sözü fərqli kontekstlərdə fərqli incəlikləri əks etdirə bilir. Həmçinin, “refleksiv” sözünün sinonimləri olaraq “özünü əks etdirən”, “özünü dərk edən”, “avtomatik”, “mexaniki”, “qeyri-iradi”, “instinktiv” sözlərindən istifadə etmək olar, lakin hər bir sinonim məhz konkret kontekstdə əvəz oluna bilər.
Qeyd etmək lazımdır ki, “refleksiv” sözünün “reflektiv” sözü ilə sinonim kimi işlənməsi də müşahidə olunur. Lakin ədəbi dildə “refleksiv” sözü daha çox tərəf tutulur.