Rişxəndcil sifəti, əsasən, şəxsin davranış xüsusiyyətini ifadə edərək, başqalarına qarşı istehzalı, lağ edici və hörmətsiz münasibətini bildirir. Lüğətdəki "Rişxənd etməyi adət etmiş, rişxənd etməyi sevən, adamı lağa qoyan" tərifi mənanın əsasını əks etdirir, lakin daha geniş və dəqiq izah tələb olunur.
Rişxəndcil insanın davranışı sadəcə lağ etməkdən kənara çıxaraq, bəzən acımasızlıq, kinayə və üstünlük hissini də özündə əks etdirir. Belə bir insan başqalarının qüsurlarını, zəifliklərini aşkar etməkdən və onlara istehzalı şəkildə işarə etməkdən zövq alır. Onun rişxəndi şüurlu və ya qeyri-şüurlu olaraq başqalarını incitmək, alçaltmaq məqsədi güdə bilər. Rişxənd, sözlərin və ya hərəkətlərin gizli mənası ilə ifadə olunur və ironik bir tona malik olur.
Rişxəndcil şəxsin nitqində kinayə, lağ, tənə, hökmranlıq ifadəsi olan sözlər tez-tez işlənir. Məsələn: "O, rişxəndcil bir tərzdə onun səhvini qeyd etdi." və ya "Rişxəndcil baxışları onun nifrətini açıqca göstərirdi." cümələrinin hər ikisində rişxəndcil sözünün fərqli nüansları əks olunur. Birinci cümlədə, rişxənd açıq şəkildə ifadə olunmasa da, kinayəli bir üsul seçilir. İkinci cümlədə isə, rişxənd baxışlarla, bədən dili ilə ifadə olunur.
Etimalogiyasına gəldikdə, "rişxənd" sözü Fars dilindən götürülmüşdür və "lağ, istehza" mənasını verir. "Cil" isə "-cil" şəkilçisi olub, sifət yaradır və "adət etmiş", "sevən" mənalarını əlavə edir. Beləliklə, "rişxəndcil" sözü, rişxənd etməyi adət etmiş, bu davranışı sevən şəxsi ifadə edir.
Qısacası, "rişxəndcil" sifəti sadəcə lağ edən deyil, daha çox istehzalı, acımasız, hörmətsiz və başqalarını alçaltmağa meylli şəxsi xarakterizə edən mürəkkəb bir termindir.