Romantika [fr. romantique] sözü Azərbaycan dilində əsasən iki əsas mənada işlənir: birincisi, romantizm ədəbi-bədii axımına aid olan əsərlər, üslub və əhval-ruhiyyəni, ikincisi isə bu axımın üslubuna uyğun olan, ehtiraslı, duyğu dolu, idealist bir həyat tərzinə və ya bir əlaqəyə işarə edir.
Birinci mənada romantika, XVIII əsrin sonu – XIX əsrin əvvəllərində Avropada yaranmış və dünyanın bir çox ölkəsinə yayılmış romantizm ədəbi-fəlsəfi axımının əsas xüsusiyyətlərini özündə əks etdirən ədəbi-bədii əsərləri, həmçinin bu əsərlərdəki xüsusi üslubu və əhval-ruhiyyəni ifadə edir. Bu mənada "Hüseyn Cavidin romantikası" ifadəsi şairin əsərlərindəki romantizm əlamətlərini, onun romantizm ənənələrinə bağlılığını bildirir. Romantizm ədəbiyyatı üçün xarakterik olan xüsusiyyətlərə fərdiyyətçilik, duyğuların üstünlüyü, təbiətlə bağlılıq, xəyalpərəstlik, milli özünüdərk, tarixi keçmişə maraq və mistikaya meyl aiddir. Bu mənada romantika bədii əsərə və ya üsluba aid edilir.
İkinci mənada isə romantika, ehtiraslı, duyğu dolu, macəra dolu bir həyat tərzinə, və ya aşiq olan iki insan arasında yaşanan ehtiraslı, idealist, bəzən də gerçəkliyə uyğun gəlməyən münasibətlərə işarə edir. "Romantika Almazın enerjisində, yaradıcılıq pafosunda, onun cəsarət və fədakarlığında" misalında olduğu kimi, bu mənada romantika, bir insanın yaşayış tərzini, davranışlarını və ya bir hadisənin şiddətli, ehtiraslı və qeyri-adi tərəfini vurğulayır. Bu mənada "romantika" daha çox hisslərə, macəraya və idealist bir dünyagörüşünə yönəlib.
Qısacası, "romantika" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir. Bədii əsərlərə və ya üsluba aid edildikdə romantizm ədəbi axımı ilə əlaqələndirilir, həyat tərzinə və ya münasibətlərə aid edildikdə isə ehtiraslı, duyğu dolu və idealist bir təcrübəni ifadə edir.