Sahibsizlik sözü, Azərbaycan dilində geniş mənada “sahibə, sahibi, yiyəsi olmaması” vəziyyətini ifadə edir. Lüğətlərdəki qısa izahı, bu mürəkkəb anlayışı tam əhatə etmir. Daha dəqiq və geniş izahını vermək üçün, sözün əhatə etdiyi müxtəlif kontekstləri nəzərə almaq lazımdır.
Birinci mənası, ən ümumi mənada, bir şeyin sahibi, yiyəsi, rəhbəri, qəyyumu olmamasını ifadə edir. Bu, həm maddi əşyalara, həm də mənəvi varlıqlara şamil oluna bilər. Məsələn, “o evin sahibi olmamaq, sahibsizlikdir”, “bu layihənin sahibsiz qalması böyük riskdir”, "işin sahibsiz qalması, onun yarımçıq qalmasına səbəb oldu" kimi ifadələrdə sahibsizliyin maddi və ya mənəvi bir şeyin idarəsiz, qeyrisistemli vəziyyətdə olmasını ifadə etdiyini görürük.
İkinci mənası, daha çox emosional və sosial yük daşıyır. Bu mənada sahibsizlik, əsasən, uşağın ata-anasının olmaması, yəni yetimlik vəziyyətini, daha geniş mənada isə qayğısızlıq, baxımsızlıq və himayəsiz qalmağı bildirir. “Sahibsiz qalmış uşaqlar”, “sahibsizliyin acıları”, “sahibsizlikdən əziyyət çəkən ailələr” kimi ifadələr bu mənanı daha aydın şəkildə göstərir. Bu, sadəcə ata-ana itkisi deyil, həm də sosial, iqtisadi, psixoloji qayğısızlığı əhatə edən daha geniş bir anlayışdır. Bu mənada, sahibsizlik, həm fiziki, həm də mənəvi ehtiyacların ödənilməməsi deməkdir.
Ümumiləşdirərək deyə bilərik ki, sahibsizlik, bir şeyin və ya bir varlığın lazımi qayğı və himayədən məhrum qalması, idarəsiz vəziyyətdə olması deməkdir. Bu anlayışın konkret mənası, istifadə olunduğu kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsasında daima qayğısızlıq və təhlükəsizlik çatışmazlığı durur.