Səadət (ər. سعادة - sa'āda) sözü ərəb dilindən keçmişdir və kökünə görə "xoşbəxtlik", "fəaliyyətdə uğur", "ricatda müvəffəqiyyət" mənalarını ifadə edir. Azərbaycan dilində istifadəsində əsasən "həyatda ən yüksək məmnunluq və xoşbəxtlik hissi" kimi başa düşülür. Ancaq bu, sadəcə anlıq bir duyğu deyil, daha çox içdən gələn, dərin və davamlı bir vəziyyəti, həyatın mənasını və tamlığını hiss etməni əhatə edir.
Səadət anlayışı, fərqli insanlar üçün fərqli mənalar kəsb edə bilər. Kimisi üçün səadət maddi var-dövlətdə, kimisi üçün ailə həyatında, kimisi üçün isə özünürealizasiyada, elmi kəşflərdə və ya yaradıcılıqda tapa bilər. Bu baxımdan səadət subyektiv bir anlayışdır və hər bir fərd özünəməxsus səadət meyarlarına malikdir.
Sözün işlənməsinə baxaq: "O, ailə səadəti ilə yaşayırdı" cümləsində səadət, həyatda rahatlıq, xoşbəxtlik və harmoniyanı ifadə edir. "Elmin inkişafı, insanlıq səadətinə xidmət edir" cümləsində isə səadət, daha geniş miqyaslı, bütöv insanlığın rifahı və xoşbəxtliyi mənasında işlənir. "Əməyinin bəhrəsini görən fermer, dərin bir səadət hissi keçirdi" cümləsində səadət, konkret bir hadisədən doğan, dərin bir məmnunluq və sevinc hissi kimi təsvir olunur.
Beləliklə, "səadət" sözünün mənası sadəcə "xoşbəxtlik"dən daha geniş və dərindir. O, həm fərdi, həm də kollektiv səviyyədə həyatın məqsədini, mənasını və tamlığını hiss etməyə bağlı olan mürəkkəb bir duyğu və vəziyyəti ifadə edir. Bu anlayış müxtəlif mədəniyyətlərdə fərqli şəkildə təfsir olunsa da, ümumi məqam, həyatda ən yüksək məmnunluq və rifah halını əks etdirməsidir.