Səhl (ər. سَهْل - səhl) sözü əsasən klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənmiş bir termindir və iki əsas məna daşıyır:
1. Asanlıq, rahatlıq: Bu mənada səhl, bir işin, vəzifənin, və ya hər hansı bir fəaliyyətin asan və rahat yerinə yetirilməsini bildirir. Mətndə verilən misalda olduğu kimi, "şairlik, ədiblik, görünür, səhl işdir" cümləsində səhl sözü, şairlik və ədiblik peşələrinin asanlıqla qavranıla biləcəyi, tələb etdiyi səyin azlığı kimi yanlış bir təsəvvürü ifadə edir. Bu mənada, söz, "sadəlik", "rahatlıq", "asandırıcılıq" kimi sinonimlərlə əvəz oluna bilər. Məsələn: "Mövzu səhlinə görə, məqaləni tez yazdı." və ya "İşin səhli hər kəsin onu tez başa çatdırmasına imkan verdi."
2. (Stilistik termin kimi) Sadəlik, təbiilik: Ədəbiyyatşünaslıqda səhl, ədəbi əsərin üslubunda sadəliyi, təbiiliyi, sünilikdən uzaqlığı ifadə edir. Bu mənada, səhl, yüksək dərəcədə bədii ustalıqla yanaşı, dilin aydınlığı, təbiiliyi, sözlərin təbii ardıcıllığı və məntiqi düzülüşünü əks etdirir. Bu, əsərin həddindən artıq süslənməməsi, mürəkkəb ifadələrdən çəkinilməsi deməkdir. Lakin, bu sadəlik, məzmunun səthi və ya mənasız olması mənasını vermir. Əksinə, həqiqi səhl, düzgün seçilmiş sözlərlə mürəkkəb fikirləri belə aydın və təsirli şəkildə ifadə etmək qabiliyyətini göstərir. Məsələn, bir şeirin səhli, onun aydın və asan başa düşülən olması, lakin eyni zamanda dərin və təsirli olması deməkdir.
Beləliklə, "səhl" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir. Həm asanlıq, rahatlıq, həm də ədəbi üslubda sadəlik və təbiilik mənalarında işlənə bilər. Sözün mənşəyi ərəb dilindən gəlir və oradakı əsas mənası da "asanlıq"dır. Klassik ədəbiyyatımızda istifadəsində hər iki məna, kontekstin tələbinə uyğun olaraq, öz əksini tapmışdır.