Səxavətli sifəti, əsas etibarilə, hədiyyə vermək, paylaşmaq, kömək etmək və ya başqalarına pul və ya əşyalar vermək kimi xeyirxah əməllərdə özünü göstərən xüsusi bir xarakter xüsusiyyətini ifadə edir. Bu, sadəcə əliaçıqlıqdan daha geniş bir anlayışı əhatə edir. Səxavətli insan yalnız əşyalarını və pulunu əsirgəmir, həmçinin vaxtını, enerjisini və bacarığını da başqalarına sərf etməkdən çəkinmir. Onun hərəkətlərini həqiqi bir xeyirxahlıq və başqalarının rifahı üçün qayğı hissi yönəldir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "səxavət" farsca "سخاوت" (saxāvat) sözündən götürülmüşdür. "Sax" (سخا) "söz", "danışmaq" mənasını daşıyır və buradan "səxavətli"nin "açıq sözlü", "dürüst", "qəlbindəki düşüncələrini gizlətməyən" kimi əlavə mənalarını da çıxarmaq olar. Bu baxımdan, səxavətli insan yalnız maddi cəhətdən deyil, həm də mənəvi cəhətdən də əliaçıqdır. Həqiqi səxavət göstərmək üçün, insanın səmimi, ürəkdən gələn bir istəyi olmalıdır.
Cümlə içərisində istifadəsinə nümunələr:
- O, həmişə səxavətli olmuş, ehtiyacı olanlara hər zaman kömək etmişdir.
- Səxavətli davranışı ilə hamının qəlbini qazandı.
- Onun səxavətli təbiəti, ətrafdakıları heyrətləndirirdi.
- Səxavətli bir patron olaraq işçilərinə hər zaman dəstək olurdu.
- Səxavətli bir hədiyyə ilə onu sevindirdi.
Beləliklə, "səxavətli" sadəcə əliaçıqlıq və comərdliyi deyil, həm də daxili xeyirxahlıq, ədalətlilik, başqalarına qarşı səmimi qayğı və mənəvi zənginliyi əks etdirən kompleks bir anlayışdır. Bu sifət, insanın həm maddi, həm də mənəvi cəhətdən zənginliyini, ətrafındakılara qarşı münasibətini və xarakterinin əsas xüsusiyyətlərindən birini göstərir.