Soluq sifəti, əsasən bitkilər, insanlar və ya əşyalar üçün istifadə olunan bir söz olub, "solmuş", "solğun", "rəngi qaçmış", "təravəti qaçmış" mənalarını verir. Lüğətlərdəki qısa izah, sözün əhatə etdiyi semantik sahəni tam əks etdirmir. Daha geniş izah etmək üçün, soluq sözünün müxtəlif kontekstlərdə necə işləndiyini nəzərə almaq lazımdır.
Soluq sözünün əsas mənası, rəngin azalması, canlılığın itirilməsidir. Bu, bitkilərin solması, dərinin solğun görünməsi, rəngli bir əşyanın rənginin solması kimi hallarda istifadə olunur. Məsələn, "Soluq çiçəklər bağda cansızca sallanırdı" cümləsində soluq sözü çiçəklərin təravətini itirməsini, solmasını ifadə edir. "Üzü soluq düşmüşdü" cümləsində isə insanın sağlamlıq vəziyyətinin pisləşməsini, qorxudan və ya yorğunluqdan rənginin solmasını göstərir.
Soluq sözü, həmçinin metaforik mənada da işlədilə bilər. Məsələn, "Soluq xatirələr" ifadəsində xatirələrin solğunlaşması, zamanla təravətini itirməsi nəzərdə tutulur. "Soluq ümidlər" ifadəsində isə ümidlərin zəifləməsi, azalması ifadə olunur. Bu mənada, soluq sözü, fiziki rəngin azalmasından daha çox, duyğuların və ya vəziyyətlərin zəifləməsini, köhnəlməsini bildirir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "solmaq" felindən törəmə olduğunu görərik. "Solmaq" öz növbəsində türk dillərindəki qohum sözlərlə əlaqədardır və əsasən bitki və ya insan orqanizminin quruması, susuz qalması, canlılığını itirməsi ilə əlaqələndirilir. Beləliklə, "soluq" sözü, bu əsas mənadan çıxış edərək, müxtəlif kontekstlərdə fərqli nüanslarla işlədilə bilər.
Verilən nümunə cümləsində ("[Qurbanın] biixtiyar soluq dodaqlarından bütün iztirab və kədərlərinə tərcüman olan bir “of” uçdu") soluq sözü, qurbanın fiziki vəziyyətini, dodaqlarının rəngsizliyi, cansızlığını və bunun arxasında gizlənən əzabı ifadə edir. Soluq dodaqlar, iztirabın və kədərin vizual təcəssümüdür.