Söyüşçü sözü Azərbaycan dilində sifət və isim kimi işlənən bir sözdür. Əsas mənası "söyüş söyməyə adət etmiş, çox söyüş söyən adam"dır. Lüğətlərdə verilən bu tərif qısadır və sözün bütün imkanlarını əhatə etmir.
Daha geniş izah edək: Söyüşçü, həm söyüş söymə hərəkətini həyat tərzinə çevirmiş, həm də bu hərəkətin daşıyıcısı olan şəxsi bildirir. Bu şəxs söyüşü müxtəlif kontekstlərdə, müxtəlif insanlar qarşısında və müxtəlif səbəblərlə işlədə bilir. Söyüş onun ünsiyyət üslubunun ayrılmaz hissəsidir. Söyüşçü sözü, hər zaman qəsdən söyüş söyməyi nəzərdə tutmasa da, əksər hallarda mənfi konnotasiya daşıyır və söyüş söyməyin tez-tez baş verməsini ifadə edir. Bu, sadəcə olaraq təsadüfi söyüş deyil, davamlı və qəsdən söyüş söymək vərdişini bildirir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "söyüş" kökünə "-çü" şəkilçisinin artırılması ilə əmələ gəldiyini görərik. "-çü" şəkilçisi iş görəni, hərəkəti yerinə yetirəni bildirir. Beləliklə, "söyüşçü" sözü "söyüş söyləyən" mənasını verir. Ancaq bu sadə tərif, sözün ifadə etdiyi mənfi konnotasiyanı tam əks etdirmir. Söyüşçü sözü insanın etik və mənəvi dəyərlərinə hörmətsizlik göstəricisi kimi də qəbul oluna bilər.
Cümlə içərisində istifadəsinə nümunələr:
- O, kobud və söyüşçü bir adam idi.
- Söyüşçü davranışı cəmiyyətdə qəbul olunmur.
- Həmin söyüşçü oğlan heç kimə hörmət etmirdi.
- Təəssüf ki, o əvvəllər söyüşçü olsa da, indi özünü düzəltmişdir.
Göründüyü kimi, "söyüşçü" sözü həm müstəqil isim, həm də sifət kimi işlənə bilər və cümlədə müxtəlif rollar oynayır. Onun istifadəsi kontekstdən asılı olaraq fərqli mənalar daşıya bilər.