Şeytani sifəti, ərəb dilindən (şeytan) mənşəli olub, əsasən pis, zərərli, xəbis və ya hiyləgər əməllərə, düşüncələrə və xüsusiyyətlərə aid edilir. Lüğətlərdəki "şeytana xas olan, şeytana layiq olan" tərifi sözün əsas mənasını əks etdirir, lakin istifadə dairəsini tam əhatə etmir. Şeytani sözü, sadəcə şeytanla birbaşa əlaqəli deyil, həmçinin onun xüsusiyyətlərinin təcəssümü kimi də istifadə olunur.
Sözün mənası kontekstdən asılı olaraq müxtəlif çalarlar daşıya bilər. Məsələn, "şeytani plan" deyərkən hiyləgər, çox düşünülmüş və zərərli bir plan nəzərdə tutulur. "Şeytani gözəllik" ifadəsi isə qeyri-adi, valehedici, amma eyni zamanda təhlükəli və ya aldadıcı bir gözəlliyi ifadə edə bilər. Burada "şeytani" sözü, qeyri-adiliyi, cazibədarlığı ilə yanaşı, potensial təhlükəni də vurğulayır. "Şeytani bir təbəssüm" ifadəsi də eyni mənada işlənə bilər – səmimi görünən, amma arxasında gizli niyyətlər olan bir təbəssüm.
Beləliklə, "şeytani" sözü, sadəcə "şeytancasına" və ya "ibliscəsinə" mənası ilə məhdudlaşmır. O, daha geniş bir məna spektrinə malikdir və kontekstdən asılı olaraq müxtəlif çalarlarda istifadə olunur. Mənfi və zərərli əməlləri, hiyləgərliyi, qeyri-adiliyi, cazibədarlığı ilə yanaşı potensial təhlükəni ifadə etmək üçün istifadə olunan bir sifətdir. Misal olaraq göstərilən "Yaşlı kişi: Şeytani fikirlər bir anda başımdan silinib getdi" cümləsində isə "şeytani" sözü, pis, zərərli, insan üçün mənfi nəticələrə səbəb ola biləcək fikirləri ifadə edir.
Qeyd edək ki, "şeytani" sözü ədəbi əsərlərdə daha çox istifadə olunur və sözün təsirini artırmaq, daha canlı bir təsvir yaratmaq məqsədi daşıyır.